از شکست درس بگیریم، در آن نشکنیم

کنارآمدن با شکست عین بزرگواری است. نشان فهم و فراخ‌اندیشی انسان است. جلوگیری از خودخوری و دورانداختن سوهانی است که به روح می‌کشد. گذر از گذشته‌ی بد، راه رسیدن به آینده‌ی بهتر است.
در مقابل، درگیری دائم ذهن با شکست‌های گذشته، سد حرکت به سوی آینده است.
البته رعایت شرط دوم در دنیایی که برای فاش‌کردن ذره‌بینی‌ترین مسائل خصوصی در رسانه‌ها مسابقه گذاشته‌اند، چندان آسان نیست.
انسان بعد از شکست طبیعتا دلش می‌شکند، ولی باید راهی بیاندیشد که چطور می‌شود چینی دل را بند زد، نه این‌که پتک برداشت و افتاد به جانش!
خلاصه که می‌شود از شکست تراژدی ساخت و هر ساله در سوگ‌اش گریست، می‌شود هم آن‌را نقطه‌ی پرش و پرواز به آسمان باز آینده‌ کرد... انتخاب‌اش با خود ماست...

http://azhameja۴u.blogfa.com/cat-۶.aspx

منبع : مطالب ارسال شده