تلویزیون؛رسانه سرد

تماشای دسته جمعی تلویزیون در خانواده رسم و عادتی است که مشارکت در آن نوعی فعالیت مفرح و نشانه ای از خانواده دوستی محسوب می شود. اعضای خانواده ساعت های طولانی لام تا کام با هم حرف نمی زنند و تلویزیون نگاه می کنند، در حالی که مطالعه جز در مواردی که بتوان از آن به منفعتی مشخص رسید (کنکور، معرفی کتاب و گرفتن حق التحریر، اخذ مدرک معتبر زبان انگلیسی و تسهیل پروسه کاریابی و. . . ) عملی مخرب است، این عمل مخرب می تواند به انزوای فرد در خانه، از بین بردن رابطه سازنده، افسردگی و هزار مرض دیگر بینجامد. به عبارت دیگر اگر مطالعه برای کنکور باشد خوب است، باید محیطی مناسب و دلخواه فراهم کرد و اجازه نداد تا آب در دل کتاب خوان تکان بخورد اما کسی که برای بالا رفتن سطح دانایی اش کتاب می خواند، فردی خطرناک است که می تواند شیرازه همه پیوندهای حقیقی را از هم بگسلد.
مارشال مک لوهان در نظریه رسانه های گرم و سرد به این موضوع پرداخته است. در این نظریه می خوانیم رسانه سرد و نماد آن یعنی تلویزیون نه تنها باعث پیوند دادن فکر ها و قلب ها به هم نیست، بلکه به دلیل تحکم و تسلط در این رسانه از خلاقیت فکری افراد نیز جلوگیری می شود، ذهن شما قدرت مانور خود را در حوزه تولید و تکمیل معنا از دست خواهد داد و دقیقاً به همین دلیل و نیز حضور مدام و مستبدانه فردی به نام تلویزیون در خانه، بزودی روابط شما با دیگر اعضای خانواده تیره خواهد شد و. . . این همان کشمکشی است که باعث به وجود آمدن ویدئوهای خانگی شد تا اندکی از تأثیر تخریبی تلویزیون کاسته شود. همین جا گفتنی است که مدرنیته برای ترمیم خود عقب گرد نمی کند، بلکه مدرن تر می شود.
در مقابل رسانه های سرد، رسانه گرم و نماد آن یعنی کتاب، قدرت خلاقیت، معنا سازی، سازش پذیری، درک موقعیت و احترام به رابطه دو سویه را بارور می کند. بنابراین بر اساس تئوری مارشال مک لوهان- فیلسوف رابطه - خانواده ای که ظاهراً در یک اتاق و کنار هم به هدفی مشترک یعنی تلویزیون چشم دوخته اند، دارای رابطه ای سرد و شکننده هستند و بالعکس خانواده ای که هر کدام شان در گوشه ای از تنهایی خویش مشغول خواندن کتاب های متفاوت در زمینه های متفاوتی اند، دارای رابطه ای گرم، سازنده و معنادارند.

منبع : روزنامه ایران