وظیفه‌ی فرزندان نسبت به پدر و مادر‌

پدر و مادر، بعد از خداوند، بیشترین محبت، رحمت و دلسوزی را به فرزندان خود دارند. والدین برای سعادت و خوشبختی فرزندان و آسایش آنان حاضرند حتی خود را فدا کنند.
سزاوار است که فرزندان نیز بعد از اطاعت خداوند به والدین خود توجه داشته باشند، به آنان محبت کنند، احترام بگذارند و به خصوص در زمان پیری از آنان دستگیری و دلجویی کنند. مهم‌ترین حقی که پدر و مادر بر گردن فرزند دارند، احسان و نیکی به آنان است. در بعضی از سوره‌های قرآن، بعد از بندگی خداوند و دوری از شرک، احسان نسبت به پدر و مادر، سفارش شده است. احترام و فروتنی در مقابل والدین نیز بر فرزندان، لازم است.
خداوند در سوره‌ی <اسراء> می‌فرماید:<خداوند دستور داده است که جز او هیچ ‌کسی را نپرستید و به پدر و مادر نیکی کنید. چنانچه هر دو‌‌‌‌‌یا یکی از آنان پیر و سالخورده شد، کلمه‌ای که آنان را رنجیده خاطر کند، نگویید و به آنان آزار نرسانید و‌‌‌‌‌با ایشان با احترام، سخن بگویید.>‌‌‌‌پدر‌‌‌‌و مادر بزرگ‌ترین سرمایه‌ی زندگی خود را فرزندان‌‌‌‌می‌دانند. در‌‌‌‌خردسالی، از آنان مانند جان خود‌‌‌‌‌مواظبت و مراقبت می‌کنند. در‌‌‌‌‌کودکی، همه وسایل و امکانات لازم را در حد توان، برای آرامش، آسایش و سلامت آنان فراهم می‌کنند. در نوجوانی و جوانی، علاوه بر تامین‌‌‌‌‌رفاه، زمینه‌های تحصیل را برای فرزندان فراهم می‌کنند و‌‌‌‌‌در‌‌‌‌این راه برای موفقیت آنان‌‌‌‌‌از‌‌‌‌بسیاری‌‌‌‌خوشی‌ها و لذت‌های شخصی، صرف‌نظر می‌کنند. ‌
پدر و مادر، باغبان‌های دلسوز و مهربانی هستند که در شب‌های سرد زمستان و روزهای گرم تابستان، لحظه‌ای از مراقبت نسبت به امیدهای زندگی خود غافل نمی‌شوند، به این امید که آنان به سرانجام برسند و به برگ و بار بنشینند. ‌
فرزندان عزیز! شما نیز بیایید به پاس تشکر و سپاسگزاری، قدر این نعمت‌های ارزشمند و یگانه را بیشتر بدانید. سلامت آنان را از خداوند بزرگ بخواهید و آنان را چون جان، عزیز بدارید تا خداوند از شما راضی باشد. اطمینان داشته باشید، هر کاری برای پدر و مادر خود انجام دهید، فرزندانتان برای شما انجام خواهند داد.

منبع : روزنامه اطلاعات