سلامتی از پونه خوشش می‌آید!

● نام‌های دیگر آن عبارتند از: پودنه، پودنج، غاغ، غاغه، راخونه و...
● طبع: طبیعت این گیاه گرم و خشک است.
● خواص: پونه دارای ویتامین‌هایی چون C ، گروه B و A و پونه کوهی دارای آنتی‌بیوتیک است.
پونه دافع بلغم است و در درمان سوءهاضمه، ضعف معده، نفخ، دل‌درد و پالاتیتن معده نقش موثری دارد.
همچنین پونه دافع سوداست، به همین دلیل از انواع ناراحتی‌های سوداوی مثل انواع سرطان‌ها، جنون، مالیخولیا، انواع خال‌ها و لک‌ها، سیاهی پای چشم و... جلوگیری می‌کند.
پونه خاصیت «نشاط‌آوری» دارد.
پونه کوهی جهت درمان ناراحتی‌های کبدی بسیار موثر است. خوردن پونه باعث از بین رفتن بوی سیر دهان می‌شود.
پونه یک داروی «انگل‌زدای» قوی محسوب می‌شود.
در تقویت اعصاب نقش موثری داشته و تقویت‌کننده حافظه سالمندان است.
دم‌کرده پونه ضدسیاه‌سرفه و سرماخوردگی است.
مصرف آن بی‌اختیاری ادرار را درمان کرده و در جلوگیری از پیشرفت «آلزایمر» موثر است.
همان‌طور که در ضرب‌المثل آمده، پونه ضد سم جانوران گزنده‌ای همچون مار است.
● موارد منع مصرف این سبزی عبارتند از:
۱) مصرف پونه باعث ازدیاد تعریق در بدن می‌شود.
۲) استفاده از آن در بعضی افراد باعث تشدید سردرد
آنها می‌شود.
چای پونه
● مواد لازم:
▪ یک قاشق غذاخوری پر پونه تازه یا خشک
▪ یک تکه کوچک نبات
▪ ۲ لیوان آب سرد
● طرز تهیه: پونه، نبات و آب را در ظرف در‌داری ریخته و با شعله تند می‌گذاریم آب جوش بیاید. پس از آنکه آب جوش آمد، شعله را ملایم می‌کنیم و می‌گذاریم به‌مدت ۳ تا ۵ دقیقه چایمان دم بکشد، سپس شعله را خاموش می‌کنیم و می‌گذاریم کمی سرد شود، بعد آن را از صافی رد و مصرف می‌کنیم.

منبع : روزنامه تهران امروز