۲۷ مه سال ۱۶۷۹ ـ احدی را نمی توان بازداشت کرد، مگر به حکم قاضی

۲۷ مه سال ۱۶۷۹(۳۲۶ سال پیش روزی چون فردا) در«تاریح حقوق» روز بزرگی است. در این روز پارلمان انگلستان برغم مخالفت پادشاه وقت، قانون «هی بیاس کورپس Habeas Corpus» را تصویب کرد که بعدا اصلی از اصول غیر قابل تغییر قوانین اساسی ملل دیگر و ضابطه کار قوای قضایی کشورها قرار گرفته است.
طبق این قانون، احدی را نمی توان بازداشت کرد مگر به حکم قاضی پس از حضور متهم در برابر او (قاضی) و گفتن مطالب خود. در اصلاحیه های بعدی، وسعت حق متهم بیشتر شده و حکم قاضی مبنی بر بازداشت نیز استیناف پذیر شده است و دادگاه بالاتر مرکب از سه قاضی یا بیشتر باید نظر دهد تا بازداشت قانونی باشد. برخی از کشورها در قوانین اساسی و قضایی خود آن را به سود متهم تکمیل کرده اند. برای مثال: طبق قانون اساسی آمریکا، متهم بدون حضور وکیلی که خود انتخاب می کند می تواند به پلیس و ضابطین دیگر پاسخ ندهد و به زور و اکراه نمی شود از او بر ضد خودش اعتراف گرفت. بازرسی غیر منصفانه بدنی، محل سکونت، محل کار و توقیف اشیاء شخصی نیز جز با مجوز کتبی و صریح قاضی ممنوع است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز