ویتامین C ث یا اسید اسکوربیک

ویتامین C یکی دیگر از ویتامین‌های محلول در آب می‌باشد که از نظر احتیاج زیاد بدن به این ویتامین و محدود بودن منابع آن و فساد و خرابی آن تحت اثر عوامل مختلف دارای اهمیت می‌باشد.
ویتامین A و بتاکاروتن و نیز ویتامین‌های گروه B چنانچه در پیش دیدیم در بسیاری از غذاهای حیوانی و نباتی وجود دارند در حالی‌که ویتامین C منحصراً در میوه‌ها و سبزیجات به مقدار قابل توجه وجود دارد.
ویتامین C مزه ترش دارد ولی معمولاً مزه ترشی میوه‌ها مربوط به میزان ویتامین موجود در آن نمی‌شود بلکه بیشتر مربوط به وجود اسیدهای قوی‌تری نظیر اسید سیتریک اسید تارتاریک و غیره می‌باشد. در میوه‌های شیرین هم غالباً ویتامین C به میزان قابل توجهی وجود دارد، میوه‌هائی نظیر انگور، خربزه، زردآلو و غیره دارای مقداری ویتامین C می‌باشند.
ویتامین C در بدن مقدار زیاد ذخیره نمی‌شود لذا بهتر است که ویتامین موردنیاز در غذای روزانه موجود باشد ولی این کمی ذخیره باعث نمی‌شود که علائم کمبود خیلی زود در اشخاص ظاهر شود.
اگر کمبود ویتامین در غذا دو یا سه ماه ادامه یابد کم‌کم علائم ظاهر خواهد شد. چنانچه ویتامین C به‌اندازه موردنیاز به بدن نرسد علائمی بروز می‌کند.