درمان اورژانسی حملات قلبی‎

حمله قلبی خطرناکترین عارضه پلاکهای چربی در سرخرگ های کرونر است. درد شدید ‏قفسه سینه مهمترین علامت انسداد ناگهانی سرخرگ قلبی بوده و مهمترین اقدام مراجعه ‏فوری و یا تماس با فوریتهای پزشکی است. اجتناب از حرکت و استرس کاملاً الزامی ‏بوده و فرد توسط تخت سیار به بخش اورژانس منتقل می شود. بعد از شرح حال و مطرح ‏شدن حمله قلبی ابتدا از بیمار الکتروگرام قلبی گرفته می شود. در صورت تأیید تشخیص ‏حمله قلبی توسط پزشک، بیمار برروی یک تخت مونیتور دار مجهز به امکانات بستری ‏شده و هرگونه حرکت قدغن می باشد. در صورتی که امکانات آنژیوگرافی و ‏آنژیوپلاستی اورژانس در دسترس باشد مؤثرترین روش درمانی بوده و بیمار سریعاً به ‏بخش آنژیوگرافی منتقل شده و محل لخته خون داخل سرخرگ توسط بالون و یا تعبیه ‏استنت باز می شود. متأسفانه در اکثر قریب به اتفاق مراکز درمانی کشور، امکانات ‏آنژیوپلاستی به صورت اورژانسی مهیا نیست و از روشهای دارویی برای رفع انسداد ‏سرخرگی استفاده می شود. ‏
در صورت انسداد کامل سرخرگ از داروهای ترومبولیتیک استفاده می شود. تنها داروی ‏ترومبولیتیک موجود در کشور داروی استرپتوکیناز است که از طریق سیاهرگی و در طی ‏‏۱ ساعت تزریق می شود. این دارو منجر به حل شدن لخته خون موجود بر روی پلاک و ‏در نتیجه رفع انسداد و برگشت خون به عضله آسیب دیده قلب می شود. لازم به ذکر است ‏که موفقیت درمان با داروی استرپتوکیناز حدود ۵۰% است و در بقیه موارد انسداد رفع ‏نشده و آسیب عضلانی قلب باقی می ماند. در هنگام تزریق استرپتوکیناز ، مونیتورینگ ‏قلبی انجام شده و وسایل احیا آماده می باشند. داروی استرپتوکیناز بالقوه می تواند منجر به ‏خونریزی از سایر ارگانها شده و مهمترین عارضه حیاتی و همچنین سابقه سکته های مغزی ‏در طی ۲-۱ سال اخیر قدغن است. یکی دیگر از عوارض جانبی این دارو ایجاد افزایش ‏حساسیت شدید و افت فشار خون می باشد که گاهاً نیاز به قطع دارو می باشد. برطرف ‏کردن درد توسط داروهای مخدر از قبیل مورفین، نیترات وریدی، پیشگیری از تشکیل ‏مجدد لخته توسط آسپیرین خوراکی و هپارین وریدی و دارو های کندکننده فعالیت قلب ‏از اجزاء دیگر درمان می باشند. ‏
در موارد انسداد کامل سرخرگ نیازی به تجویز استرپتوکیناز نیست. مؤثرترین درمان ‏،آنژیوپلاستی اورژانسی است. ولی در اغلب موارد تشکیل لخته و انسداد کامل توسط ‏داروهای آسپیرین و هیارین کنترل شده وبیمار تا برطرف شدن علایم و دوره حاد در ‏بخش ‏CCU‏ تحت نظر قرار می گیرد. احتمال آریتمی های خطرناک بطنی در طی مرحله ‏حاد حمله قلبی زیاد است. بنابراین بستری بودن بیمار در بخش ‏CCU‏ الزامی است. در ‏صورت ایجاد این آریتمی ها درمان فوری در بخش ‏CCU‏ به راحتی قابل انجام است ولی ‏در صورت تأخیر در درمان ایجاد آریتمی در خارج از بیمارستان ممکن است منجر به ‏مرگ فرد مبتلا شود. ‏
در طی مرحله حاد حمله قلبی حرکت بیمار ممنوع بوده و تغذیه خوراکی قدغن است. پس ‏از ۲۴-۱۲ ساعت از قطع درد بیمار می تواند از تخت پایین آمده و شروع به فعالیت های ‏سبک نماید و تغذیه با رژیم سبک شروع می شود. در صورتی که علایم درد قفسه سینه و ‏یا تغییرات نواری الکتروگرام پس از این مدت ادامه یابد بیمار به بخش مجهز به ‏آنژیوگرافی منتقل شده و در صورت نیاز آنژیوپلاستی و یا عمل جراحیCABG‎‏ انجام ‏می شود. در غیر این صورت پس از ۵-۴ روز بستری در بخش اقدامات تشخیصی شامل ‏اکوکاردیوگرافی و در صورت صلاحدید، تست ورزش با آستانه پایین برای بیمار انجام ‏می شود. در صورت وجود علایم خطرناک بیمار جهت آنژیوگرافی اعزام می شود. در ‏غیر این صورت از بیمارستان مرخص می شود. ‏
پس از ترخیص محدودیت فعالیت و استراحت در منزل برای ۴-۳ هفته الزامی است. در ‏طی این مدت داروهای خوراکی طبق دستور پزشک ادامه یافته و مجدداً برای تست ‏ورزش با آستانه بالا و یا اسکن پرفیوژن مراجعه می کند. در صورت وجود علایم کاهش ‏خونرسانی به عضله قلب در این آزمون، بیمار جهت آنژیوگرافی اعزام می شود. مهمترین ‏اقداماتی که پس از حمله قلبی در فرد مبتلا موجب کاهش احتمالی حمله قلبی مجدد و ‏عوارض خطرناک می شود شامل کنترل چربی خون، کنترل فشارخون، ترک مصرف ‏سیگار، فعالیت بدنی طبق صلاحدید پزشک ،کنترل دیابت و رژیم غذایی مناسب می ‏باشد. درمان دارویی شامل آسپیرین و داروهای دیگری است که در صورت تجویز ‏پزشک باید به دقت مصرف شده و احتمالاً تا آخرعمر مصرف شوند. فعالیت بدنی طبق ‏صلاحدید پزشک می باشد و ممکن است نیاز به تست ورزش و گذراندن یک دوره ‏بازتوانی باشد. در صورت عدم وجود تنگی سرخرگی ممکن است هرگونه فعالیت بدنی ‏بلامانع باشد. در صورت ایجاد نارسایی قلبی بعد از انفارکتوس مراقبتهای ویژه طبق نظر ‏پزشک انجام می شود. ‏

منبع : پایگاه اطلاع رسانی سلامت ایران