بادخور

این نوشتار درباره گونه‌ای پرنده به نام بادخور است برای معانی دیگر واژه بادخور به صفحه بادخور (ابهام‌زدایی) رجوع نمائید.
بادخور نام گونه‌ای پرنده است.
باد خُور یا " گَردُه نِیسُو " چنانکه به گویش محلی به این پرنده (گَردُه نِیسُو) می‌گویند، البته در کوخرد و بخش کوخرد هرمزگان ایران این دو نام رایج است نام: " باد خُور " و همچنین نام: " گَردُه نِیسُو "، پرنده‌ای است کوچک وزیبا، باد خور در دشت‌ها و پشتخه‌ها ظاهر می‌شود. مخوصاً پشتخه‌ها ی او شیرینو و بست گز و مرخاو، در تابستان در کنار برکه‌ها زیاد دیده می‌شود،و درکنار چشمه‌های آب مانند: چشمه‌های دره بست گز و او شیرینو و آودون علی ومناطق کوه جنوب کوخرد و پشتخه‌های نزدیک سدهای آب مانند سد جابر و سد بز دیده می‌شود. در حدود ۱۵ تا ۲۰ سانتیمتر طول دارد، پرهای بخش‌های بالائی بدنش قهوه‌ای ودمی تقریباً سیاه دارد. قسمت زیر بدنش مایل به سفید است. خط سیاهی در وسط دارد که قسمتی از سرش را فراگرفته است. این پرنده زیبا بیشتر در سوراخ درختان و شکاف کوه‌ها ودر طول جویبارها بسر می‌برد. در هنگام وزیدن باد رو به طرف باد می‌ایستد و دهنش را باز می‌کند که باد به درون او برود، بنا براین پرنده (بادخُور) نامیده شده است، همچنین و بعلت کوتاه بودن گردنش آن را (گَردُه نِیسُو) نیز نامیده شده است. معمولاً از راه خوردن حشرات تغذیه می‌کند. ماده اش از ۴ تا ۶ نخم می‌گذارد، و در زمستان و تابستان در پشتخه‌های کوه زیر زیاد دیده می‌شود. در بیشه‌های مرطوب، پرچین‌های انبوه لانه می‌سازد و در نزدیکی زمین درون بوته‌های خار و گزنه کاملاً پنهان می‌شود.

منبع : ویکی پدیا