موسیقی ژاپن

مطمئنا تاکنون افرادی چون کیتارو را حداقل در سیما مشاهده نموده اید و بسته به نوع سلیقه ه احتمال زیاد موجی از آرامش به سراغ شما آمده است . زندگی کردن کیتارو در طبیعت موسیقی وی را تحت تاثیر قرار داده است و با گوش کردن به موسیقیهایش می توان طبیعت را در جایی از آن جمله ها پیدا نمود و ذهن خود را در آن رها کرد؛ بارها و بارها به این مسئله اندیشیده ام که چقدر زیبا توانسته است موسیقی خود را به جهانیان عرضه کند.در این پست به دلیل کمبود مطالبی در خصوص موسیقی ژاپنی در وبلاگستان قصد دارم تا مطلبی در خصوص آن ارائه کنم .
موسیقی سنتی ژاپن در گروه های کوچک و با سازها و صداهای محدودی اجرا میشود . کمپوزیسون این موسیقی معمولا از فرم های ۳ قسمتی به نام jo-ha-kyu تشکیل میشوند و شامل یک پیش درآمد است که تاثیر اصلی ان در مرکزی و محوری و نزدیک به قطعه آخر است. این فرم بخش اعظم آثار موسیقیایی ژاپنی را تشکییل میدهد و هامونی به سبک غربی که تاکید آن بر روی ملودی و ریتم است , معمولا در موسیقی ژاپنی شنیده نمیشود .
● موسیقی برای عبادت
موسیقی شینتو (Shinto) یعنی موسیقی دینی قدیم ژاپن , kagura(موسیقی خدایان ) نامیده میشود . از این موسیقی در مراسم رسمی معابد و یا مراسم سلطنتی و در جشنواره های مردمی شینتو استفاده میشود . کاهن معابد , دعای شینتو (norito) را میخواند تا از طریق آنها تزکیه یابد و نعمت های خدایان نصیب عبادت کنندگان شود . ترانه ها و رقص های جشنواره های نیز برای سرگرمی خدایان خوانده و اجرا میشود. موسیقی ایینی شینتو مشخصا با سازی بنام suzu گانک (kane) در جشنواره های موسیقی استفاده میشود . در این جشنواره ها عده ای همراه ذکر و دعا برای خدایان در خارج از معبد حرکاتی شبیه رقص نیز انجام میدهند .
ذکر های بودائی به یکی از زبان های سانسکریت , چینی و یا زاپنی نوشته میشوند . این اوراد با موسیقی تک لحنی و یا سازهای کوبه ای همراهی میشنود . اوراد و دعاهای ژاپنی ساده تر از ذکر ها و معمولا ریتمی هستند . حرکات موزون دایره وار در جشنواره های مردمی بودائی و معمولا با صدای خوانندگان و گاهی فلوت , طبل و عودی ۳ سیمه بنام shamisen همراهی میشوند . این حرکات موزون تابع هیچ سنی و جنسیتی نیست و یکسان است .
● موسیقی درباری
منشا موسیقی قدیمی ژاپن به قرن هشتم میلادی و قبل تر بر میگردد . در قرن ۹ ام به موسیقی komagaku (موسیقی کره و منچوری) و tagaku (موسیقی چین و هند ) تقسیم شد. سازهای بادی شامل فلوت هایی با اسامی komabue , ryueki یا kagurabue , نی های دوتایی به نام hichiriki و نوعی ارگ که شامل ۱۷ نی بامبو است که با دهان نواخته میشود هستند . فلوت و نی دوتایی ملودی را مینوازد و ارگ دهانی موسیقی پس زینه را تشکیل میدهد . در موسیقی رقص ( bugaku) از ساز های زهی استفاده نمیشود .
● موسیقی تئاتری ژاپن
در اویل قرون وسطی تحت تاثیر موسیقی بودائی و شامل تعدادب عود و روایتی بود که heikebiwa نامیده میشد و برای نمایش no به کار گرفته میشد . هم نوازی عود شمال طرح های ملودیک و ریتمیکی است که احساسات و شرایط خاصی را نشان میدهد . موسیقی No شامل قسمت هایی برای اواز و ساز هاست . هنر پیشه یا گروه هم سرایان میخوانند و ساز هایی چ.ن طبل شانه ای و طبل روی زانو انها را همراهی میکند .
در یک گروه سازی کامل )hayashi ) از فلوت هم استفاده میشود که در نمایشی , قسمت های رسمی را نشانه گذاری میکند , به رنگ لحظات تعزلی اضافه میکند و هم استفاده میشود . در نمایش no از ملودی های سنتی و الگو های ریتمیک در فرم های توصیف شده استفاده میشود . آواز طبال ها بخش از هر طرح موسیقیایی را تشکیل میدهد و ممکن است بر زمان بندی موسیقی تاثیر بگذارند .


http://websaz.wordpress.com/

منبع : مطالب ارسال شده