۶ ژوئیه سال ۱۷۸۵ ـ تاریخچه دلار آمریکا در زادروز آن

کنگره آمریکا ( که در آن زمان، تنها یک مجلس بود) ششم ژوئیه سال ۱۷۸۵ به اتفاق آراء «دلارDollar» را واحد پول آن کشور قرار داد. پیش از انقلاب استقلال ایالات متحده، پول انگلستان (لیره) در ۱۳ مهاجر نشین انگلیسی آمریکای شمالی رایج بود. در جریان انقلاب، آمریکائیان سکه نقره ای اسپانیا به نام «دلار» را که در مکزیک اسپانیا رایج بود وسیله داد و ستد قرار داده بودند و به همین دلیل نام پول ملی خود را «دلار» گذاشتند.
سکه دلار نقره ای از قرن چهاردهم به مدت سه قرن و اندی به نام «تالرThaler، دالر، تلار و دلار» در اروپا رایج بود که اسپانیایی ها آن را حفظ کردند و به مستعمرات خود در قاره آمریکا منتقل ساختند.
« اس با خط عمودی $» که علامت بین المللی دلار است نیز از اسپانیایی ها اقتباس شده که پول خود را با علامت (پی P) مشخص می کردند و این «P» در آمریکای شمالی به تدریج و در جریان نوشتن به شکل «$» درآمد.
نام پول ملی چند کشور دیگر از جمله کانادا نیز «دلار» است که ارزش برابری متفاوت دارند و چند کشور از جمله اکوادور، السالوادور و پاناما همان دلار آمریکا را به جای پول ملی خود بکار می برند.
بعضی اوقات آمریکایی ها در محاوره، به جای لفظ دلار، واژه «باکBuck» را بکار می برند. از دوران جنگ داخلی آمریکا، اسکناس دلار (دلار کاغذی) به تدریج جای دلار طلا را گرفت. در آمریکا شورای پول (مستقل از دولت) است که بر سیستم بانکی و ذخایر فدرال حکومت می کند، کنترل دلار را به دست دارد و سیاست مالی کشور از جمله تغییر نرخ بهره را تعیین می کند و در صورت لزوم تغییر می دهد. آمریکا برخلاف سایر کشورها، دارای ۱۲ بانک مرکزی است. چاپ اسکناس دلار توسط اداره «گراور و چاپ فدرال رزرو» انجام می گیرد که از کاغذ و مرکب خاص استفاده می کند که فرمول تهیه آنها باید محرمانه بماند.
دلار آمریکا USD برخلاف اسکناس سایر کشورها دارای یک اندازه و یک رنگ است که در خارج از آمریکا به «پشت سبز» معروف است. از سال ۲۰۰۵ رنگ اسکناس های ده دلاری آمریکا اندکی تغییر کرده است که احتمالا، هدف جلوگیری از جعل آن بوده است. قبلا اسکناس پانصد دلاری و هزار دلاری هم بود که ریچارد نیکسون از سال ۱۹۶۹ آنها را از بیم جعل، از جریان خارج ساخت و صد دلاری اینک بزرگترین اسکناس آمریکاست. همین نیکسون دلار را از استاندارد طلا هم خارج ساخت زیرا دلار، «ذخیره ارزی» بسیاری از کشورها قرار گرفته بود و حجم آن از میزان طلا در آمریکا بیشتر شده بود.
دلار آمریکا US$ در چند دهه اخیر واحد استاندارد محاسبه در بازارهای بین المللی برای کالاهایی چون نفت و طلا قرار گرفته است. حتی بسیاری از کشورها که با آمریکا ارتباط ندارند محصولات خود را بر حسب دلار بها گذاری می کنند.
پیدایش یورو (پول واحد اروپایی) ارزش برابری دلار را پایین آورده و در نتیجه ارزش ذخایر ارزی کشورها کمتر شده است.
بیش از دو سوم دلارهای چاپ شده در آمریکا در خارج از این کشور رایج هستند و افزایش روز افزون آنها است که آمریکا را مدیون و دچار کسری کرده است زیرا ضامن دلارهای معامله شده است. به گفته برخی از کارشناسان امور پول، اگر کشورهای عربی صادرکننده نفت دلارهای نفتی خود را در آمریکا پس انداز نکنند، وضعیت حساس خواهد شد و به همین جهت است که آمریکا می کوشد قدرت سیاسی ـ نظامی خود را حفظ کند تا دلار به عنوان پول بین المللی باقی بماند.
مقایسه این دو رقم رسمی، آسیب پذیری آمریکا در قبال دلار را نشان می دهد:
در سال ۱۹۹۵ میزان دلار در گردش در سطح جهان ۳۸۰ میلیارد بود و در سال ۲۰۰۴ هفتصد میلیارد یعنی در فاصله ۹ سال تقریبا دو برابر شده است که بیش از دو سوم آن در خارج از آمریکاست. این، مربوط به اسکناس چاپ شده است و در آن معاملات اعتباری به حساب نیامده است. از این رو است که به نظر گفاسکوف P.Gvaskov کارشناس روس در امور چین، دولت پکن و هر قدرت در حال طلوع در هرگونه معارضه خود با آمریکا، نخست «دلار» را مورد حمله قرار خواهد داد. به نظر این کارشناس، این معارضه قریب الوقوع پس از سال ۲۰۰۷ ممکن است آغاز شود.
در داخل آمریکا به جای پول نقد، مردم با چک و کردیت کارت معامله و خرید می کنند. «مانی لاندری» که در ایران به «پول شویی» ترجمه می شود، دارای این مفهوم نیست. این اصطلاح را «ال کاپون» گانگستر رایج ساخت. وی دارای دهها جایگاه ماشین لباسشویی سکه ای بود و هنگام واریز کردن پول نقد به حسابهایش در بانکها (که در آمریکا چندان متداول نیست) می گفت که این پولها محصول «لاندری = ماشین لباسشویی برقی» های اوست، حال آن که پولها عمدتا از امور غیرقانونی به دست آمده بود (معاملات قانونی با چک صورت می گیرد) و از همان زمان، رسانه های آمریکا معاملات غیر قانونی پول را «مانی لاندری» نوشته اند.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز