علائم بروز سرخک و راههای درمان

سرخك یك بیماری ویروسی ناگهانی و واگیردار است كه در دو مرحله بروز می كند. از ویژگیهای مرحلهٔ اول، تحریك مجاری تنفسی است. و در مرحلهٔ دوم، عوارض پوستی بیماری ظاهر می شود. یك بار ابتلاء بیماری كافی است كه بدن در تمام مدت عمر مصون شود. مشكلات بیشماری كه در طول سرایت بیماری سرخك می تواند بروز كند، از اهمیت خاصی برخوردار است. این بیماری در اثر سرفه، عطسه، ظروف بیمار یا تماس با فرد بیمار انتقال می یابد.
قابلیت سرایت بیماری در اولین مرحله، بسیار زیاد است. خطر سرایت بیماری از روز سوم بیرون ریختن در بدن، كم می شود. از زمان سرایت بیماری تا از بین رفتن كامل آن ۹ تا ۱۲ روز طول می كشد.
افراد مبتلا، در مرحلهٔ اول بیماری به نور حساس می شوند و از سرفهٔ شدید رنج می برند. این بیماران بی اشتها هستند و سردرد و دل درد دارند. تورم شبكیهٔ چشم نیز در اغلب موارد پدیدار می شود. در مخاط دهان، لكه های سفیدی به وجود می آید و ممكن است درجهٔ حرارت بدن تا ۴۰ درجه افزایش پیدا كند.
در مرحلهٔ دوم، التهاب مخصوص سرخك ظاهر می شود ( در این حالت، لكه های پوستی قهوه ای مایل به صورتی از قسمت سر به پایین در تمام بدن پخش می شود).
بیماران از درد زیاد گلو رنج می برند. تب اغلب از روز سوم فروكش می كند. این بیماری در شرایط نامناسب، می تواند باعث تورم گوش میانی و تورم پوستهٔ ریه یا تورم پوستهٔ مغز شود.
مداوای بیماری براساس نشانه های موجود انجام می پذیرد؛ بدین معنی كه هنگام تب از شیاف تب بر استفاده می شود. بیمارانی كه به نور حساس می شوند، در اتاقهای نسبتاً تاریك از آنها مراقبت می شود.
امكان مقابلهٔ مستقیم با ویروس سرخك توسط دارو هنوز میسر نشده است. سرخك به كمك واكسن آن قابل پیشگیری است. در صورت نزدن واكسن، التهاب پوست حدوداً تا چهارمین روز بیماری با تجویز داروهای مصون كننده می تواند رفع شود.

منبع : وبلاگ audiran