۶ اوت ۱۷۴۰ ـ پس از درگذشت فردریک ویلهلم .....

پس از درگذشت فردریک ویلهلم قیصر پروس (آلمان شمال شرقی) در سال ۱۷۴۰ میلادی، ژنرالها و سران کشور تا دو ماه و شش روز موافقت نمی کردند که پسرش فردریک بر جای پدر بنشیند؛ زیرا که وی مردی دانش آموخته، روشنفکر و آزادیخواه بود و از آن بیم داشتند که جنگ و زورگویی را موقوف کند و دکان آنان بسته شود که سرانجام صدای اعتراض مردم برلن بلند شد و ششم اوت ۱۷۴۰ با پادشاه شدن فردریک موافقت کردند و او به نام فردریک دوم قیصر (کایزر) پروس شد. فردریک دوم که شدیدا افکار ضد ماکیاولی داشت، رعایت اخلاقیات در سیاست را دستور می داد و به جای وارد شدن در دسته بندی های اروپا با «ولتر» و سایر روشنفکران زمان خود مکاتبه و تماس داشت و نیمی از اوقات فراغت خود را در جلسات شعر و کتابخوانی می گذراند. به ادبیات کشورهای دیگر احترام می گذارد. بارها ضمن تمجید از کارهای ادبی درخشان ایرانیان در قرون وسطی گفته بود که امپراتوری ادبی و فکری ایران نزد او به مراتب ارجمندتر از امپراتوری نظامی ایران در طول ۱۲ قرن اول است. وی به نمایشنامه نویسها همیشه گوشزد می کرد چیزی بنویسند که وقتی روی صحنه بیاید برای مردم آموزنده باشد. از این روی، فردریک دوم تنها شاهی در جهان بوده است که لقب «شاه روشنفکر» گرفته است.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز