جمعه, ۳۱ فروردین, ۱۴۰۳ / 19 April, 2024
مجله ویستا

این هم من: محمود درویش


این هم من: محمود درویش
خداحافظ فلا‌خن مهاجر / فلا‌خن بی‌سرزمین ؛ خداحافظ سکه رایج اشک در کاسه‌های لندن - برلین - پاریس ؛ خداحافظ دندان‌های بی‌دهان در ویرانه‌های تاریخ عرب ؛ خداحافظ لب‌های پنهان در مشت‌های دودگرفته / در چنبره بهت/ ! - پیک‌های تلخ - / درمان‌های ناعلا‌ج - / تبریکات مرگ /‌‌ - سکوت‌های بی‌صدا - / گوش‌های پینه بسته‌- / چشم‌های جذام گرفته ؛ خداحافظ شاه‌های بی‌ریشه - / زیتون‌های خسته - / کبوتران بیگاری
‌خداحافظ تیرباران قطعنامه‌ها - / باروت‌های کپک‌زده - / استخوان‌های بی‌تنه - / تاول‌های پشیمان
خداحافظ مادرهای گرگ و میش - / آتش‌های ولرم - / جشن‌های /|stand by
- سفره‌های بی‌انتها - / دیگ‌های روسفید!
خداحافظ دختران بی‌آسمان / بال‌های بی‌خاک/ کام‌های زره‌پوش / ‌
سینه‌های آستیگمات / پیچک‌های گمراه
خداحافظ کودکان شهرزاد در رحم‌های کم‌خواب / در بادهای بی‌نخ /
مشق‌های بی‌کتاب / بازی‌های پیر / تهوع دلخواه / خداحافظ جوانان ضامن‌دار /
نقش‌های بوم م م/ ! خالکوبی‌های نیمه‌کاره / پاهای زیر بغل‌زده میان فال‌بین‌های اروپایی
خداحافظ سران سرفراز عرب / وارثان پیامبر / مدافعان پیروان او
خداحافظ کسانی که اسب‌های قبیله را تنها گذاشتید و هیچگاه اشک چشمی را جاری نکردید مانند پیازی که خاصیتش را از دست داده و در درون آتش یخ‌زده است. ‌ خداحافظ کسانی که احمد زعتر* را پدر خود می‌خوانید اما همگی شناسنامه‌تان را پنهان می‌کنید. این شما و این هم فلسطین‌تان؛ این شما و این هم من: محمود درویش. ‌


* احمد زعتر، اشاره به یکی از شعرهای محمود درویش است. ‌
اردشیر رستمی
منبع : روزنامه اعتماد ملی


همچنین مشاهده کنید