تنها وقتی به راه خود می‌رویم که راه رفتن دیگری را در ابتدا بیاموزیم. آن‌وقت است که می‌توانیم به گونه خود راه برویم و آن وقت است که "راه ِ دیگری ِ" دیگری می‌شویم.
نشنیده و نخوانده‌ام که شاعری یا نقاشی یا معماری یا فیلسوفی، از پیش خود چیزی شده باشد، یا بی‌تاثیر به جایی رسیده باشد.
و این نکته را شیخ اجل، سعدی، چه زیبا به کلام آورده که: هیچ کس از پیش خود چیزی نشد*هیچ آهن خنجر تیزی نشد
