پارک سنگی جمشیدیه

یکی از زیباترین نقاط تهران پارک سنگی جمشیدیه است، شاید کسانی که در تهران زندگی می کنند یا یک بار به دیدن این پارک رفته اند با من هم عقیده باشند. پارکی که نمونه آن را در هیچ نقطه دیگر از ایران (البته متاسفانه) نداریم. قسمت اول این پارک در سال ۱۳۵۰ و به مساحت ۱۲ هکتار در دامنه کوهپایه البرز ساخته شد.
محوطه سازی بسیار زیبا و متنوع پارک آن چنان جالب توجه است که هرکس را که برای بار اول آن را می بیند محسور خود می کند. سنگ فرش زیبا، آبنما ها و جویهای متعدد، و حتی نرده های چوبی کنار مسیر ها که با دقت بسیار از شاخه های درختان ساخته شده اند. دریاچه زیبای پارک که در انتهای پلکانی سنگی قرار دارد و در بالاترین قسمت اولیه پارک قرار داشت.
در سال ۱۳۷۲ تصمیم به ساخت بخش جدید برای پارک گرفته شد که به نام باغ فردوسی خوانده می شود. مدخل و ورودی اصلی با یک سطح سنگ فرش شده و یک سری پله که تا بالای تپه بالا می آید و منظر زیبایی در بالای شهر را بوجود می آورد، آغاز گردیده است. در کنار راهها، منطقه ای برای نشستن، رفع خستگی و پذیرایی و سرگرمی ساخته شده است.
همچنین چهار خانه فرهنگ برای نمایش فرهنگ آذربایجانی های ایران، کردها، ترکمن ها و اقوام منطقه زاگرس ساخته شده است. راه اصلی نهایتاً به سمت مجسمه و تندیس باغ که در قسمت شرق قرار دارد، گسترش می یابد و پیاده رو نیز به سمت دره فوقانی منتهی می شود.
از درون باغ یک راه پله عریض آبشار گونه می گذرد که شعب آن بصورت راههای شبکه ای در این محدوده گسترده شده اند و حاشیه آنها از گیاهان متنوع بومی با رنگ مناسب و هماهنگی با طبیعت انتخاب شده است.
قطعات کوچک وتخته سنگهای بزرگ در امتداد مسیرها تعبیه شده اند. در برخی فضاها، به کمک سنگها تندیسهایی که تمثیلی از جانورانی چون ماهی ها، خزندگان و پرندگان است، حجاری شده است. در طراحی چهار خانه فرهنگ، مصالح و فرمهای سنتی، راه و روش ها و آداب و رسوم زندگی آن اقوام را نمایش می دهد.

منبع : دنیای معماری