کسب مهارت

کودکان در یک سال نخست زندگی، به سرعت تغییر می کنند.
آن ها:
تا حدودی روی بدن خود کنترل پیدا می کنند. یاد می گیرند که سرشان را بالا نگاه دارند، غلت بزنند، بنشینند، بایستند و حتی گاهی راه بروند.
از وجود خود، به عنوان یک موجود مستقل آگاه می شوند. یاد می گیرند با انگشت های دست و پای خود بازی کنند، زمانی که والدین شان از آن ها دور می شوند گریه کنند و نامشان را بشناسند.
بط ازی می کنند:
اولین اسباب بازی کودکان، دست های آن هاست. سپس به اسباب بازی ها علاقه نشان می دهند. آن ها در این سن غالباً دوست دارند عروسک ها و وسایل مورد علاقه شان را با خود به این سو و آن سو ببرند و آن ها را بغل کنند.
● با سایرین ارتباط بر قرار می کنند:
کودکان ابتدا به بزرگسالان بیش از کودکان علاقه نشان می دهند. بعد ها آن ها متوجه سایر کودکان نیز می شوند اما به کودکان مانند سایر اشیا توجه می کنند، نه به عنوان یک فرد. سپس به آرامی زمانی که سایر کودکان صدا می کنند یا در طول بازی جیغ می کشند، برای آن ها موجودیت قائل می شوند.
● مهارت های کلامی را کم کم تجربه می کنند:
کودکان در اولین گام های زندگی گریه کرده و برای خود با ایجاد صداها، محدوده شخصی ایجاد می کنند. سپس شروع به ادای کلماتی مانند «مامان» و «بابا» می کنند. سپس با تشویق اطرافیان شروع به تکرار ریتم ها و شعرهای آهنگین کودکانه می کنند.

[رضا صبایی]

منبع : روزنامه ایران