چهارشنبه, ۵ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 24 April, 2024
مجله ویستا

جهان را به یک تصور ذهنی و رویایی محدود نکنیم


جهان را به یک تصور ذهنی و رویایی محدود نکنیم
تاکنون چندین بار به خاطر این که دیگران انتظارات و تصورات ایده آل ما را برآورده نساخته‌اند، در یاس و غضب فرو رفته‌ایم؟ به گذشته و دوران طفولیت خود نظر می‌اندازیم و به یافتن همه آن چیزهایی می‌پردازیم که می‌توانستند برای ما انجام و یا به ما داده بشوند تا ما خوشبخت می‌شدیم.
اگر دید و بینش خویش از جهان را به یک تصور ذهنی و رویایی محدود کنیم، زندگی در تمام قواعدش ما را ناامید و مایوس خواهد کرد. اما اگر افق دید و بینش خود را بسط داده و به شناسایی و توجه آن چه را که زندگی به ما عطا کرده است بپردازیم، متوجه خواهیم شد که با دنیایی با درجات والای عنایات و نعمات و حمایت‌های بی نظیر احاطه شده‌ایم.
قدرشناسی مشروط و منوط به توجه، دید و نگرش به درون خود است. بدون یک توجه واقعی نمی‌توان به وجود تعداد بیشماری از رخدادهای تکراری که به نفع ما در جریان است پی برد و آن ها را دید.
روانشناسان در چارچوب تحقیقات "روانکاوی مثبت"، در جستجوی این پرسش که چه شیوه‌هایی، سلامت روانی را حفظ می‌کند، اهمیت " قدردانی" را کشف کرده‌اند و آن را به عنوان یک منبع نیروی روانی تلقی می‌کنند.
انسان‌های شکرگزار ارزش کمتری برای مادیات قائلند. آن‌ها ارزش خویش و دیگران را با داشتن و دارایی، مقام و موفقیت نمی‌سنجند. آنان حسادت نمی‌ورزند و تقسیم و اشتراک برای آن‌ها قابل قبول‌تر از دیگر انسان‌هایی است که احساس قدردانی را در خود غریبه حس می‌کنند.
برخی عوامل قدرناشناسی و بی‌سپاسی عبارتند از: بی‌توجهی و تاخیر در سپاسگزاری، فراموشی، تنبلی... و اینکه فرض را بر این می‌گذاریم که دیگران می‌بایست " بدانند " که چقدر من قدردان و سپاسگزارم... گفتن این که این حق من است. آن‌ها فقط وظیفه خود را انجام می‌دهند. این کار زحمت زیادی نداشته است.
هرچه که ما شکرگزارتر باشیم، دلائل بیشتری هم برای شکرگزاری خواهیم یافت. انسان‌های قدرشناس توفیق خواهند داشت که به یک رویداد منفی معنای مثبتی ببخشند. بدین ترتیب آن‌ها در از دست دادن کار خود، شانس آغاز مجدد را می‌بینند، به هنگام مرگ عزیزان خویش آگاهانه محبت و صمیمیت و حمایت دوستان خود را تجربه می‌کنند و در بیماری فلسفه و مفهومی را مشاهده می‌کنند. چنین شخصی حتی در یک فاجعه می‌تواند نقاط مثبت و خوبی‌ها را کشف کند.
فردی که در انتهای یک روز به این فکر کند که کجا و چه وقت وی با سرنوشت یا دیگر انسان‌ها دعوا کرده است یا تجربه‌های خوب آن روز را به یادآورد با گذشت زمان خواهد توانست بخش مثبت زندگی خویش را آگاهانه تجربه کند.
منبع : خبرگزاری ایسنا


همچنین مشاهده کنید