خدمت‌رسانی به غذا

در هر کاری اعتدال و میانه‌روی خوب است. حتی در عبادت هم اگر قرار باشد خودمان را خسته کنیم به نشاط و شادابی روحمان ضربه زده‌ایم. البته اعتدال مسئله‌ای نسبی است یعنی به تناسب افراد و شرایط مختلف، تفاوت پیدا می‌کند. غذا خوردن هم یکی از اصول بسیار مهم زندگی است ولی هدف از آن حفظ تندرستی و شادابی بدن، سلامتی روان است. اگر قرار باشد که با افراط یا تفریط در آن به سلامتی خودمان آسیب وارد کنیم مطمئنا زندگی سالمی نخواهیم داشت.
اگر آنقدر نخوریم یا کم بخوریم که رمقی نداشته باشیم تا در زندگی گام مثبتی برداریم و تلاش مفیدی داشته باشیم و یا آنقدر بخوریم که به جای این که ما غذا را بخوریم غذا ما را بخورد و بر ما سلطه پیدا کند، باید مطمئن باشیم که در این صورت ما آماده‌ی خدمت کردن به غذا هستیم نه این که غذا در خدمت ما باشد. سعدی می‌گوید:
«نه چندان بخور کز دهانت برآید
نه چندان که از ضعف جانت در آید».

نویسنده : پیام شعبانی

منبع : ۵ روز