نعمت زیستن

تنها بودن هیچگاه به انتها رسیدن نیست. این را از جزیره ای آموختم که در دور دست ها در میان امواج اقیانوسی سراز آب بیرون آورده بود. بادیدن آن خشکی کوچک که دور تا دورش را آب فراگرفته است، پی می برم که خداوند در خلقت هرچیزی پیامی برای انسان ها داشته است. پیام آن جزیره کوچک این است که زیستن نعمت بزرگی است، نعمتی که اگر به ارزش آن پی ببریم. آن را در هر شرایطی با تمام قدرت حفظ خواهیم کرد.
حتی اگر هر روز امواج سهمگین بر ما وارد شود. می دانم که در طول زندگی اگر گاهی مانند آن جزیره تنها شوم، باید چنان با صلابت زندگی کنم که امید و پناهگاه دل آنان باشم که در جریان زندگی تسلیم دریای توفانی شده اند و ساحل نجات بخش من نقطه آرامش آنها خواهد بود.

[فاطمه فیضی]

منبع : روزنامه ایران