خانم‌ها،آقایان دوچرخه‌سوار، لطفاً ایست!

من هم مثل تو عاشق دوچرخه‌سواری‌ام. از ابتدای بچگی تا نوجوانی‌ام که هنوز ادامه دارد اما می‌گویند تمام شده و خیلی وقت است که داغ یک دوچرخه‌سواری حسابی در خیابان‌ها به دلم مانده است، اما یادم نرفته و نمی‌رود که:
▪ کلاه ایمنی را حتی روی روسری، سر کنم.
یک گوشه توی خیابان وایستا بالاخره یکی را می‌بینی که با موتور یا دوچرخه با سر می‌آید زمین و وای به حال وقتی که کلاه ایمنی نداشته باشد، کله‌اش مثل هندوانه....
▪ بدون نظارت و گرفتن راهنمایی از بزرگ‌ترها و آدم‌های وارد، با دوچرخه سر از کوچه و خیابان در نیاوریم؛ همان پیاده‌رو یا مسیر مخصوص دوچرخه‌ چه عیبی دارد؟
▪ حق تقدم عابران پیاده را در پیاده‌رو یا مسیرهای مخصوص آنها، راننده‌های ماشین‌ها و موتورها که رعایت نمی‌کنند؛ محض رضای خدا، دست‌کم دوچرخه‌سواران نازنین حواستان و حواسمان باشد که حق تقدم را نسبت به پیاده‌های محترم رعایت ‌کنیم.
▪ یک نگاه بینداز؛ قبل از عبور از جلوی ورودی پارکینگ ساختمان‌ها را می‌گویم، ببین اگر ماشین و وسیله نقلیه دیگری نمی‌آید، به حرکتت ادامه بده.

فرانک عطیف

منبع : همشهری آنلاین