شیعه و دشمن شناسی

شیعیان که آوازه ارادت و عشقشان به علی(ع) جهان شمول است، باید همواره جایگاه افکار و کردار و نیات خود را نسبت به شخصیت و سلوک علی(ع) بسنجند و در نزدیکی خود به آن بزرگوار بکوشند. براستی اگر شیعه امروز، با همین کردار و اندیشه، در زمان حضور و حیات علی(ع) می زیست و ایام حکومت او را درک می نمود، در کدام جبهه قرار می گرفت؟ آیا عدالت علوی را می پسندید و در کنار علی(ع) و در رکاب او برای تحقق آن مبارزه می کرد و یا به هر دلیلی در صف مخالفان علی(ع) قرار می گرفت؟
برای یافتن پاسخ این سؤال، باید دشمنان و جریان های مخالف علی(ع) را شناخت و دنباله های آنها را در زمان کنونی شناسایی نمود. چرا که «دشمن شناسی» ضرورت اجتناب ناپذیر «شیعه گری» است!
الف) ناکثین: در این گروه طیفی از مخالفین علی(ع) قرار گرفته اند که دل در گرو دنیا و متاع قلیل آن سپرده اند. «ناکثین» دنیاطلبان زراندوزی اند که آنگاه که منافع دنیوی و زندگی راحت و مرفه خود را با عدالت طلبی علی(ع) در خطر می بینند، تمام سوابق قابل احترام خود، حتی افتخار همراهی با پیامبر(ص) را زیر پا نهاده و به صف دشمنان علی(ع) پیوسته و به بهانه خون خواهی خلیفه مقتول، «فتنه جمل» را برپا می نمایند.
ب) قاسطین: این گروه «قدرت طلبان» زورمداری اند که تمام هم و غم آنان، حفظ مقام و ریاست خودشان است؛ معاویه و همراهان وی که در جنگ صفین به مبارزه مسلحانه و علنی با علی(ع) برمی خیزند و به هر دری می زنند تا دارالحکومه خود را آباد کنند. علی(ع) که تسلط آنان را بر امور مردم تاب نمی آورد، دشمنی و کینه و عداوت آنان را به جان خریده، تا تاریخ، دلبستگی شرم آور آنها را به ریاست و حکومت و بی شرمی آنان را در فتنه صفین» و بر نیزه کردن قرآن، نظاره گر باشد.
۳- مارقین: علی(ع) از همان ابتدا می دانست که جهل و نادانی آنانی که از دین و اسلام تنها ظاهر و پوسته آن را می بینند، او و عدالت طلبی اش را تحمل نخواهند نمود و به نام دین در مقابل او خواهند ایستاد و فتنه عمروعاص در صفین و ماجرای حکمیت بهانه ای شد تا این قوم متحجر مقدس مآب، حقیقت خود را نشان داده و جبهه مارقین شکل گیرد.
«فتنه نهروان» تابلوی روشن تقابل جهل و تحجر و قشری گری با آگاهی و روشن بینی است. ... آری تاریخ همواره شاهد تقابل «دنیاطلبی»، «قدرت طلبی» و «جهل و کج اندیشی» با «حق» و «عدالت» بوده است و شیعه نیز اگر گرفتار «زرق و برق دنیا»، «ریاست طلبی» و «کج اندیشی» گردد در صف مخالفان علی(ع) قرار خواهد گرفت و باید در ادعای شیعه گری خود شک کند.
... آری تشیع با «زراندوزی»، «قدرت طلبی» و «تحجر و مقدس مآبی» سازگار نیست!!

دکتر محمد جعفر طالب پور

منبع : روزنامه کیهان