بده بستان‌هایی که روزانه در گوشه و کنار ما روی می‌دهد...

وقتی چیزی می‌دهی که بتوانی چیز بیشتری بگیری. وقتی راه باز می‌کنی که در ازایش راهت را بهتر و بیشتر باز کنند. این همان بده بستان‌هایی است که هر روزه در گوشه و کنار ما روی می‌دهد...
▪ صحنه اول: آمبولانسی آژیرکشان در خط سبقت اتوبان در حال حرکت است و درصدد است با کنار زدن خودروها هر چه سریعتر به بیمارستان مقصد برسد. در این فکر بودم که با این ترافیک سنگین چگونه این پروژه می‌تواند اجرا شود. با کمال تعجب دیدم که بلافاصله خودروها با زدن چراغ راهنما کمی‌به راست می‌پیچند و در حد عبور آمبولانس راه را باز می‌کنند، حتی اگر هنوز در خط میانی جای درست و حسابی به اندازه جاگرفتن یک خودروی جدید باز نشده باشد. از دیدن این صحنه که نمادی از همکاری و همیاری و همدلی در جامعه است احساس خوبی داشتم.
▪ صحنه دوم: آمبولانس آژیرکشان در خط سبقت اتوبان راه باز می‌کند و جلو می‌رود. به محض آنکه فضای خالی در پشت آمبولانس ایجاد می‌شد می‌دیدم که همان خودروهایی که با کمی ‌چرخش به راست راه باز می‌کردند ناگهان با تیک آف! هنرمندانه و گردش به چپ سریع سعی می‌کنند، بلافاصله پشت سر آمبولانس را پر کنند. در این راه بر هم سبقت می‌گیرند و حتی گاه تا مرز کرکری خوانی و تصادف هم پیش می‌روند. یکباره که نگاه می‌کنی می‌بینی گویی آمبولانسی است که می‌رود و راه را برای خودروهای پشت سر باز می‌کند تا زودتر به مقصود و شاید هم مقصد برسند!
▪ جمع دو صحنه: این دو روی یک سکه یکی از نمودهای رفتارهای اجتماعی ماست. وقتی چیزی می‌دهی که بتوانی چیز بیشتری بگیری. وقتی راه باز می‌کنی که در ازایش راهت را بهتر و بیشتر باز کنند. این بده بستان هر روزه در گوشه و کنار روی می‌دهد. راستی وقتی ایثار آن هم در حد رقیق‌ترین جلوه‌هایش که مقدم داشتن دیگری است از جامعه‌ای رخت برمی‌بندد همواره باید در انتظار ظهور ستاره‌های دنباله‌دار در اتوبان‌هایمان باشیم که به مرکزیت و سردمداری آمبولانس‌ها و دنباله عظیم خودروهای متوقع حرکت می‌کنند.

منبع : خبرگزاری ایسنا