نقش آموزش‌‌های گروه هم‌سال بر سلامت دانش‌آموزان

از آنجا که ارایه خدمات و مراقبت‌های اولیه بهداشتی مهم‌ترین استراتژی ارتقای سلامت است برنامه تشکل گروهی دانش‌آموزان متضمن مشارکت فعال جمعیت زیادی از دانش‌آموزان کشور در حل مسایل و امور مربوط به سلامت و بهداشت مدارس است...
بدون تردید کاهش منابع و امکانات و اعتبارات بهداشتی و کمبود شدید نیروی انسانی آموزش‌دیده در مدارس موانع متعددی را در مسیر توسعه خدمات و مراقبت‌های اولیه بهداشتی برای آحاد جامعه به ویژه دانش‌آموزان که قشر آسیب‌پذیر جامعه هستند، ایجاد کرده است که باید هر چه زودتر مرتفع شود زیرا دوران تحصیل مصادف با دوران سریع رشد و تکامل جسمی، روانی، عاطفی و اجتماعی کودکان است و چنانچه اختلالی در حالت سلامت آنان در این دوران ایجاد شود و در اولین فرصت کشف و اصلاح نشود لطمات جبران‌ناپذیری بر آینده آنان وارد می‌کند. از طرف دیگر میلیون‌ها دانش‌آموز هر کدام به عنوان بهترین رسانه آموزشی قادرند آموخته‌های خود را به خانواده‌ خویش منتقل سازند، از این رو به طور غیرمستقیم میلیون‌ها خانواده زیر پوشش آموزش‌های بهداشتی قرار خواهند گرفت و این امر مسوولان را در اجرای برنامه‌های توسعه و گسترش عرصه مطلوب‌تر ارایه خدمات بهداشتی در سطح جامعه بیشتر از گذشته یاری خواهد کرد. مشارکت دانش‌آموزان در فعالیت‌های جنبی مدرسه و اجتماع از یک سو به تکوین و اعتلای شخصیت اجتماعی آنان مدد می‌رساند و از سوی دیگر اداره محیط آموزشی را دلپذیر می‌گرداند و مهم‌تر از همه آنان را برای پذیرش مسوولیت‌های مهم و بزرگ اجتماعی در آینده آماده می‌سازد.
ویژگی‌هایی که اهمیت موضوع را محسوس‌تر می‌سازد عبارت‌اند از:
۱) آسیب‌پذیر بودن دانش‌آموزان در برابر تهاجم انواع عوامل بیماری‌زای جسمی، روانی و عاطفی گرایش آنان را به مشارکت در امور مربوط به تندرستی خود و پیشگیری از انتشار بیماری تقویت می‌کند.
۲) جلب مشارکت دانش‌آموزان به سرعت به خانواده‌هایشان کشانده می‌شود. این امر شعاع عمل و گستره همکاری و تشریک مساعی را وسیع‌تر می‌کند و پلی مستحکم بین خانه و مدرسه برقرار می‌سازد و در سایه این ارتباط مشکلات بهداشتی مدرسه سریع‌تر حل می‌شود.
۳) برنامه‌های مشارکتی، روحیه مسوولیت‌پذیری، تعاون و همیاری را در دانش‌آموزان برمی‌انگیزند. اگر دانش‌آموزان در مسایل بهداشتی مدرسه احساس مسوولیت کنند و مدرسه را خانه دوم خود تلقی کنند و نسبت به پاکیزگی و نشاط محیط آموزشی تعهد کرده و از تخریب و آلودگی آن پرهیز کنند این حس در آنان درونی شده و تداوم می‌یابد و در آینده در وضعیت شغلی و زیستی آنان اثر می‌گذارد.
۴) دانش‌آموزان قابلیت‌ها و استعدادهای بالقوه فراوانی در خود دارند و علاقه‌مندند که به آنان فرصت ابراز وجود و شخصیت داده شود. آنان دوست دارند مفید و موثر واقع شوند و به نحوی نشان دهند که از دوران کودکی و خردسالی پافراتر گذاشته و رشد کرده‌اند، به همین دلیل به هر برنامه‌ای که این روحیات را در آنان می‌پروراند و شکوفا می‌سازد بها می‌دهند.
امید است، در نتیجه این مشارکت هر چه بیشتر از میزان شیوع بیماری‌های واگیر کاسته شده و بهداشت عمومی و مدارس ارتقا یافته و سلامت به عنوان بهترین نعمت و سرمایه فردی و اجتماعی جایگاه و اهمیت حقیقی خود را پیدا کند.

دکتر حسن ضیاءالدینی - مدیرکل دفتر سلامت و پیشگیری

منبع : روزنامه سلامت