نوش دارویی بعد از مرگ «احمدآقالو»

مرگ خسرو شکیبایی دردی بر جامعه هنری بود که هنوز هضم نشده و غیر قابل باور مانده است، زمانی نگذشته که جامعه هنری باید افسوس شنیدن صدایی ماندگار و قوی دیگری را بخورد.صدایی که بی هیچ تردید برای مردم نیز جذاب و خاطره انگیز بوده است.
تله تئاتر های زیادی با بازی و صدای درخشانش به اسطوره ای پر قدرت بدل شده است.
چهره تکیده و مهربانش در ذهن خیلی ها ماندگار است و حک شده. ای کاش او را از دست نمی دادیم. احمدآقالو در سال ۱۳۲۸ در قزوین به دنیا آمد.
وی بازیگری را پس از گذراندن دوره کوتاه بازیگری در هنرستان آزاد هنرپیشگان دانشکده هنرهای دراماتیک آغاز کرد و بعدها در رشته بازیگری دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد.
وی پس از تحمل دوره طولانی بیماری (سرطان) ساعت ۲۱ و ۳۰ دقیقه سوم آبان ماه سال ۱۳۸۷ در گذشت.
احمد آقالو در مجموعه های تلویزیونی، تله تئاترها، برنامه های رادیویی، فیلم های سینمایی مختلف نقش آفرینی کرده بود یکی از به یادماندنی ترین نقش های او بازی در نقش کاتب در سریال افسانه سلطان و شبان به کارگردانی داریوش فرهنگ بوده است.
وی سینما را برای نخستین بار در سال ۱۳۶۲ با بازی در فیلم دادشاه به کارگردانی جیب کاوش تجربه کرد.
پاتال و آرزوهای کوچک (کاری برای کودکان)، مجنون، پاداش، گاهی به آسمان نگاه کن، یک تکه نان از دیگر فیلم های سینمایی هستند که آقالو در آن ها نقش آفرید.
و اما نوش دارویی موجود بعد از مرگ سهرابی دیگر:
▪ داریوش فرهنگ و آقالو
همکاری ما به سال های دور بر می گردد که در دانشکده هنرهای زیبا گروه تئاتر پیاده را تاسیس کردیم.
سال های ۴۷ و ۴۸ را می گویم و احمد آقالوی جوان در اوایل کار مسئول نور و صدای تئاترهای ما بود، اما هوش و سرعت انتقال مثال زدنی اش به سرعت از او یک بازیگر مستعد ساخت.
او مردی با روحیه مستقل و عارف مسلک بود.
همیشه یک نجابت پنهان داشت که همه را وادار به احترام می کرد.یک جور اعتقادات مذهبی عمیق داشت.از دروغ، تزویر و دورویی به دور بود.هرگز نان را به نرخ روز نمی خورد چون نه حرص نان داشت و نه طمع نام.من یک ماه پیش همراه گلاب آدینه و مهدی هاشمی به دیدن او رفتم، اما روحیه او و لب پرخنده اش حاکی از زندگی بود نه مرگ، او مرگ را شرمنده خود کرد.
▪ فستیوال نمایش های رادیویی احمد آقالو برگزار می شود (ساعت خواب)
▪ داوود رشیدی (رئیس انجمن بازیگران سینمای ایران) گفت: احمد آقالو شخصیتی جذاب و کمی خجالتی بود و زیاد اهل خودنمایی یا ارتباط با افرادی به جز دوستان صمیمی اش نبود. او بسیار متواضع و مهربان بود.
▪ علیرضا رئیسیان گفت: آقالو مرد بازی های بزرگ بود و در زندگی خودش هم این موضوع را اثبات کرد.(اگر توجه کرده باشید هر تله تئاتر موفق و برجسته ای نام آقالو را در تیتراژش داشت)
▪ فریدون حسن پور گفت: کسی جای احمد آقالو را پر نمی کند، آن چنان که جای حسین پناهی پر نشد.
▪ محمد یعقوبی کارگردان تله تئاتر دل سگ گفت: احمد آقالو بازیگری بی بدیل و بزرگی بود که صدایش در رادیو و تئاتر بسیار تاثیرگذار بود.
▪ مهدی کریمی تهیه کننده فیلم سینمایی پاداش آخرین کار سینمایی مرحوم آقالو گفت: احمدآقالو پتانسیل خوبی برای بازیگری بود و دوست داشتیم پاداش را در کنار او می دیدیم.
▪ محمدعلی کشاورز در این باره گفت: در گذشت آقالو ضایعه ای بزرگ برای جامعه هنری می باشد.
▪ هما روستا گفت: آقالو انسان فروتنی بود و با تمام استعداد والایی که داشت، مغرور نبود و وقتی از بازی اش تعریف می کردیم، سرش را پایین می انداخت و لبخند می زد (آیا او در حال حاضر نیز لبخند می زند).
▪ هادی مرزبان گفت: مرحوم احمد آقالو مانند آب چشمه، زلال و شفاف بود و هیچ گاه در ارتباطش با دیگران بازی نمی کرد و همیشه خودش بود (یک رنگی یکی از خصلت های واقعی و حتمی او بوده است).
▪ اصغر هاشمی گفت: انسانی دوست داشتنی و جذاب بود و فقدان او در عالم بازیگری احساس می شود.
▪ مسعود کرامتی گفت: مرحوم احمد آقالو هنرمندی بود که تربیت شده تئاتر بود و به همین دلیل نسبت به حرفه اش حساسیت و دغدغه زیادی داشت.
این گونه اتفاق ها هرگز جبران پذیر نمی باشد، خداوند به هنر کشورمان رحم کند، زیرا در این دوران وانفسا جایگزینی برای این قهرمانان صحنه و سختی کشیده ها پیدا نخواهد شد و روز به روز دنیای تصویر ما با فقدانی رو به افزایش روبه رو خواهد شد.
آقالو در طول فعالیتش بی هیچ توقعی و بدون ریا به نقش آفرینی هایی برجسته پرداخته است که از او فردی ماندگار در اذهان ساخته است (روحش شاد)

منبع : روزنامه خراسان