جغد

● جغد
▪ فرمانرو: جانوران
▪ شاخه: طنابداران
▪ رده: پرندگان
▪ زیررده: نومرغان[۱]
▪ فُرورده: نوآروارگان[۲]
▪ بالاراسته: نوپرندگان[۳]
▪ راسته: بوف‌سانان
▪ وگلر، ۱۸۳۰
● خانواده‌ها
▪ جغدان (Strigidae)
▪ جغدان انبار (Tytonidae)
▪ Ogygoptyngidae (سنگواره)
▪ Palaeoglaucidae (سنگواره)
▪ Protostrigidae (سنگواره)
▪ Sophiornithidae (سنگواره)
● مترادف‌ها
Strigidae sensu Sibley & Ahlquist
جُغد (بوف، بوم) نام پرنده‌ای شکاری است که دارای قدرت شنوایی و بینایی بسیار بالاییست. جغد از راسته بوف‌سانان (Strigiformes) است. او نوکی کوچگ و ظریف دارد. دور دهانش پرهای زبری هست که شبیه مو می‌باشد ولی مو نیست. پاهایش کوچک است و پنجه‌هایش ضعیف و بی‌طاقت.پر و بال او صاف است و خیلی آرام پرواز می‌کند. رنگش کرم قهوه‌ای است. در نوکش یک شکاف هست. سرش بزرگ است. او هوای تاریک را دوست دارد. شب‌ها پرواز می‌کند. چشمانش بزرگ است و به خاطر همین خوب هم شکار می‌کند.در ایران بعضی‌ها می‌گویند او شوم است در حالی که بعضی‌ها هم با تمام وجود اعتقاد دارند که او شوم نیست. شوم دانستن این پرنده بیگناه علت تاریخی باستانی دارد. در آذربایجان بایقوشنامیده می‌شود. جغدی به نام اشوزوشت در اسطوره‌های ایرانی نقش زیادی در یاری نیروی خوبی دارد.
واژهٔ جغد از زبان سغدی وارد فارسی شده است و اصل سغدی آن چَغوت است.[۴]

منابع
Neornithes
Neognathae
Neoaves
فرهنگ سغدی، سغدی ـ فارسی ـ انگلیسی پدیدآورنده: ، بدرالزمان قریب ویراستار: شهرزاد فتوحی ناشر: فرهنگان - ۱۳۸۳.

منبع : ویکی پدیا