از بازی کودکانه تا برقراری ارتباط در بزرگسالی

کودکان برای یادگیری آن چه که در پیرامون شان می گذرد، آمادگی کامل دارند. کودک هم آن قدر جدی است که هر حرفی به او زده شود و هر صفتی بر او نهاده شود را تا آخر عمر در ضمیر ناخودآگاهش همراه خواهد داشت و براسس آن رشد و زندگی خواهد کرد و هم آنقدر روح لطیفی دارد که تاب تحکم ورزی بزرگترهایش را ندارد او در سنین اولیه زندگی ترجیحا هر چیز را به نوعی بازی می داند و یا که می خواهد به بازی بگیرد و در این بین والدینی موفق هستند که اتفاقا از بازی کمک بگیرند و در فرآیند بازی مهارت ها و حتی اخلاقیات را به کودک بیاموزانند. کودک از یک و نیم سالگی وارد مرحله ای تازه ای می شود یعنی کنجکاوی او نسبت به چیزهایی که در اطراف خود می بیند به شدت افزایش می یابد و دلش می خواهد از همه چیز سر در بیاورد و بفهمد که چگونه می تواند بر نحوه کار ومسایل و اشیا اطرافش اثر بگذارد و به همین دلیل هم مدام تا از او غافل شوید به دستکاری کردن وسایل می پردازد.
بنابراین به وسایل و فعالیت هایی نیاز دارد که از این جهت او را ارضا» و حس کنجکاوی او را تحریک کرده، باعث رشد مهارت های جسمی و فکری مهم و تازه در او گردد. جی روبین و سوزان مردیت در کتاب خود به نام بازی ها و سرگرمی های آموزشی کودکان پیش دبستانی گفته اند دستکاری کردن و در قدم بعدی جور کردن اشیا» از روی شباهت هایی که دارند در نهایت منجر به پیوند دادن اطلاعات برای تشکیل مفاهیم ذهنی از ۲ سالگی به بعد در کودک می شود. مفاهیمی که به ایجاد توانایی استفاده از زبان و برقراری ارتباط می انجامد. و این زمانی است که خریدن اسباب بازی برای کودک واقعا ضرورت پیدا می کند.

پانته آ مقدم

منبع : روزنامه ابتکار