نگاهی به زندگی هرمان هسه ؛نویسنده،شاعرونقاش آلمانی

هرمان هسه؛ نویسنده و شاعر معروف آلمانی؛ که در سال ۱۹۴۶ برای رمان «بازی با تیله های شیشه ای» موفق به دریافت جایزه نوبل ادبیات شد،همچنان یکی از پرخواننده ترین نویسندگان آلمان است. هرمان هسه؛ نویسنده، شاعر و نقاش آلمانی؛ در ۲ ژوییه سال ۱۸۷۷ در شهر کالو آلمان متولد شد. خانواده هسه، از مبلغان فرقه پروتستان و مبلغ مذهبی در هند (جایی که مادرش در آن متولد شده بود) بودند. والدینش از سال ۱۸۷۳ در شهر زادگاهش در خانه ای که متعلق به انتشارات مبلغان مذهبی بود و ریاست آن را «هرمان گوندرت»، پدربزرگ مادری اش بر عهده داشت، زندگی می کردند. دنیایی که هسه در اولین سال های زندگی اش زیست، اشباع از فضای تفکر پروتستان بود. در سال ۱۸۸۱ به سوییس رفتند و بعد از ۵ سال دوباره به کالو در آلمان برگشتند. هسه پس از موفقیت در زبان لاتین به مدرسه علوم دینی رفت، جایی که ساختار اولین رمانش، «زیر دنده های چرخ» در آن شکل گرفت. در اکتبر سال ۱۸۹۵ روزانه ۱۲ ساعت به بسته بندی، طبقه بندی و آرشیو کتاب مشغول شد و بعد از کار نیز در خلوت به مطالعه ادامه داد و این باعث شد همچنان از روابط اجتماعی دور بماند.
هسه آثار مذهبی و بعد آثاری از گوته را خواند و بعد با «لسینگ» و «شیلر» (نویسندگان آلمانی) آشنا شد. در سال ۱۸۹۶ برای اولین بار یکی از اشعارش در یک نشریه وینی منتشر شد. کار در کتابفروشی به او اجازه داد تا به لحاظ مالی استقلال داشته باشد. دو سال بعد اولین مجموعه اشعارش به نام «ترانه های رمانتیک» را منتشر کرد و سال بعد نیز مجموعه نثر «یک ساعت بعد از نیمه شب» را به چاپ رساند. متاسفانه هیچ کدام از این آثار با اقبال عامه روبه رو نشد، تا جایی که در مدت ۲ سال فقط ۵۴ نسخه از ۶۰۰ نسخه مجموعه اشعارش به فروش رفت. ولی این مساله ناشر آثار او را ناامید نکرد، وی به خوبی استعداد و ارزش های ادبی نویسنده جوان را دریافته بود و بیشتر تلاش می کرد وی را دلداری دهد تا به یک کار سودمند فکر کند. در سال ۱۹۰۰ از خدمت سربازی معاف شد. دلیل آن ضعف شدید بینایی اش بود، چیزی که تمام عمر همچون ناراحتی های عصبی و سر دردهای مدامش او را آزار می داد. سال بعد با سفر به ایتالیا به یکی از آرزوهایش جامه عمل پوشاند.
در این زمان بود که شرایط انتشار اشعار و مطالب ادبی اش در مجلات رونق گرفت و از این پس می توانست روی درآمدش از این حیث فکر کند. خیلی سریع، «ساموئل فیشر» ناشر به آثار او علاقمند شد و رمان «پیتر کامنزیند» را در سال (۱۹۰۴) منتشر کرد. سال ۱۹۰۶ رمان «زیر دنده های چرخ»، ماجراهای دوران کودکیش را به چاپ رساند و بعد «گروترود» را در سال ۱۹۱۰ که در آن می توان نشانه های بحران روحی هسه را دید را منتشر کرد. مشکلات خانوادگی او را مجبور به سفری طولانی به سریلانکا و اندونزی کرد. «یادداشتهای هند» (۱۹۱۳) نتیجه این سفرها بود. سال ۱۹۲۵ «کورسیت» و دو سال بعد نیز «سفر به نورنبرگ» را نوشت که بیشتر نوعی اتوبیوگرافی با لحنی طعنه آمیز بود. «گرک بیابان» نیز در همین سال به چاپ رسید. باز در همین سال بود که «هوگو بال»، دوستش به مناسبت ۵۰ سالگی اش بیوگرافی او را منتشر کرد. سال ۱۹۳۱ «بازی مهره های شیشه ای» را نوشت و سال بعد نیز «سفر به شرق» را به رشته تحریر درآورد.
او که طرفدار صلح و مخالف ناسیونالیست بود، از بحران نازیسم احساس نگرانی می کرد. برای همین به روش خود سعی کرد با این مساله برخورد کند و مقالاتی نوشت که خطر نازی ها را گوشزد می کرد. برای همین از اواسط دهه ۱۹۳۰ دیگر هیچ نشریه آلمانی هیچ اثری از هسه را منتشر نکرد. چیزی که باعث شد نسل جوان آلمان او را تا موفقیتش برای دریافت جایزه نوبل در سال ۱۹۴۶ نشناسند. در واقع هسه این جایزه را برای رمان «بازی مهره های شیشه ای» دریافت کرد که در سال ۱۹۳۱ نوشته بود ولی در سال ۱۹۴۳ منتشر شد. این رمان بازتاب مشکلات روحی هسه در مقابل مسائل سیاسی و خطر جنگ جهانی دوم است. هر چند هسه بعد از جنگ و موفقیتش در نوبل با موج جدیدی از خوانندگان نسل جوان مواجه شده بود، دیگر فقط شعر و داستان کوتاه می نوشت. هسه در ۹ آگوست سال ۱۹۶۲ چشم از جهان بربست و در قبرستان «سنت آبوندینو» در «مونتانیولای» سوییس، جایی که «هوگو بال» در آن آرمیده، دفن شد. به گزارش ایبنا، فروش بیش از ۱۰ میلیون نسخه از آثارش و موفقیت بزرگی که به دلیل آخرین رمانش، «بازی مهره های شیشه ای» به دست آورد او را به عنوان پرخواننده ترین و پرطرفدارترین نویسندگان آلمانی در جهان زنده نگه داشته است.

منبع : روزنامه ابرار