شالبافی

شالبافی هنر اصیل و سنتی طالشها و ییلاق نشینان گیلان از جمله مناطق دیلمان ، سیاهكل ، ماسال ، سیاه‌مزگی و ویسرود است . دست آورد این هنر ، از مهمترین محصولات دست بافت مناطق كوهستانی گیلان ، نوعی پارچه زمخت و یك رنگ است كه مانند تور ، یك در میان بافته می‌شود.
انواع مختلف شال از جنس نخهای تار ( تن ) و یا پود ( دوا ) متفاوت‌اند و از این رو موارد استعمال مختلف دارند.
شالبافی هنری اصیل است كه از پیرایش پشم تا رنگ‌رزی و برپایی آن ، همه با همت و ابتكار خود مردم تهیه شده و نشان دهنده ذوق و ابتكار مردم كوهپایه نشین گیلان است و بافت آن توسط زنان انجام می‌گیرد.
▪ ابزاركـــار :
۱- قیچی مخصوص چیدن پشم ( دارد )
۲- شانه حلاجی ( شانه میك ، دراق ، شونه )
۳-دوك ( تشی ) ؛ برای پشم ریسی
۴- چرخ ریسندگی ( چر ، چره ، چرك ، چلك)
۵- دیگهای رنگ زی
۶- دار شالبافی ( شال دار چو )
۷- میله چوبی برای تابیدن نخ پشم ( ماسوره )
▪ مراحل كـــار :
۱- شستشوی پشم ۲- حلاجی پشم ۳- ریسندگی ۴- تابیدن ۵ – كلاف كردن ۶- رنگ كردن ۷- گلوله كردن ۸- بافتن
پس از بافتن پارچه ، مرحله لگد مالی آن آغاز می‌شود تا پشم‌های اضافی و ضایعات آن از پارچه جدا شود . كه این كار حدود ۴ ساعت به طول می‌انجامد . تمیز كردن پارچه بعهده مردانی است كه لگد مالی می‌كنند.
▪ موارد استفاده شال :
شلوار ، كت ، كلاه ، عرقچین ، شال نیم تنه مردانه می‌باشد.

منبع : سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان گیلان