پنجشنبه, ۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 25 April, 2024
مجله ویستا

در سوگ ماه


در سوگ ماه
نیاز عطش به آب است
اما از رخسار مشک
رنگ آب پریده است
می طلبددستان ساحل
آب را از فرات
اما نه
فرات هم خشکیده است
می رود روز در کام کسوف
گویی در چشمان خورشید
سایه ای آرمیده است
می پوشد صورت زمین را آسمان
گویی برای شب
خسوف را خریده است
برسینه ی زمان
نشسته اند دستان عزا
دستان قمر را
دشنه ظلم بریده است .

عابدین پاپی
منبع : مطالب ارسال شده


همچنین مشاهده کنید