آشنایی با بیماری تب کنگو

تب کریمه - کنگو یک بیماری حاد تب‌دار و خونریزی‌دهنده از گروه نایرو ویروس‌ها است. این بیماری از طریق گزش کنه و یا تماس با خون یا ترشحات یا لاشه دام و انسان آلوده به این میکروب، منتقل می‌شود. اپیدمی این بیماری در بسیاری از کشورهای آفریقایی، اروپایی و آسیایی طی سال ۲۰۰۱ مشاهده شده و مواردی از شیوع آن در کوزوو، ‌آلبانی، پاکستان،‌ ایران و آفریقایی جنوبی در همان سال گزارش شد. این بیماری نخستین‌بار در سال ۱۹۴۴ در منطقه کریمه گزارش شد و نام تب خونریزی‌دهنده برای آن انتخاب شد. در سال ۱۹۶۹ معلوم شد که پاتوژن یا همان عامل بیماری‌زای این تب، شبیه به همان بیماری است که در سال ۱۹۵۶ در کنگو مشاهده شده است و به این ترتیب، ارتباط بین این دو محل و بیماری باعث انتخاب نام تب کریمه کنگو یا CCHF برای بیماری شده است. این بیماری در انسان می‌تواند شدت پیدا کند و در ۳۰ درصد موارد منجر به مرگ و میر شود و در صورت شیوع بیماری تعداد بیمارانی که نیاز به بستری‌شدن پیدا می‌کنند افزایش می‌یابد. ویروس عامل مولد CCHF یک نایروویروس - گروهی از ویروس‌های مرتبط با خانواده ویروس‌های بونیاویریدا - است.
این بیماری غالباً در فصول گرم سال که زمان رشد تکثیر کنه‌ها است، شیوع پیدا می‌کند. این ویروس می‌تواند طیفی از حیوانات اهلی و وحشی را درگیر و مبتلا کند، معمولاً طول دوره کمون بیماری به طور متوسط چهار روز و حداکثر ۱۳ روز می‌باشد. معمولاً تا روز چهارم علایم غیرخونریزی مانند تب، سردرد، احساس سرما، خستگی و درد عضلانی، پرخونی صورت، پرخونی ملتحمه و چشم، استفراغ و دردهای بالای معده است، اما در صورتی که بیماری پیشرفت کند علایم آن تشدید می‌شود و در نهایت مرگ بیمار در اثر شوک، کم‌خونی و خونریزی شدید ریوی، عفونت و اختلال انعقادی داخل عروقی شدید، رخ می‌دهد.

منبع : روزنامه تحلیل روز