سیاست بعد از فاجعه غزه

دیدار برخی از مسئولین سازمان ملل از غزه و مصاحبه آنها در برابر دوربین خبرنگاران که از دیدن وسعت فاجعه انسانی در این شهر شوکه شده‌اند، موضوع جنایت جنگی ارتش صهیونیستی را در جنگ غزه همچنان در صدر اخبار دارد. یکی از مدیران بخش حقوق بشر سازمان ملل گفت، قبل از آمدن به این شهر خود را آماده کرده بودم تا ویرانی و خرابی ناشی از جنگ را ببینم، اما در اینجا آنچه دیده‌ام، بخصوص دیدن کودکان مجروح از بکارگیری سلاحهای کشتار جمعی و ممنوع باورنکردنی است و مرا حیرت‌زده کرده است.
در چنین فضای خبری، از دوسو تلاش می‌شود تا اخبار مربوط به جنایت جنگی اسرائیلی‌ها با جهت‌دهی خبری منحرف گردد. یکی از سوی سیاستمداران رژیم صهیونیستی و دیگری از سوی دولت حسنی‌مبارک در مصر. <شیمون پرز> و وزیر خارجه مصر همزمان ایران را مرکز آشوب‌طلبی در منطقه خاورمیانه معرفی کردند و جمهوری اسلامی را متهم کردندکه می‌خواهد آرامش منطقه را برهم بزند. جالب توجه اینکه این هر دو مصاحبه با مواضع مشترک ضد جمهوری اسلامی ایران هنگامی پخش شد که <پرز> رئیس جمهور اسرائیل از تقاضای برخی از دولت‌های عربی از دولت اسرائیل درباره نابودی حزب‌الله و جنبش حماس پرده برداشت.
او گفت <چندین و چند بار چند دولت عربی دوست ما از ما خواستند تا با نابودی حزب‌الله وحماس خطر تهدید برای دولت‌های آنها را از بین ببریم> مبارک و دولت او خود را در مخمصه بدی می‌بیند. جامعه و مردم مصر از عملکرد دولت او که همراهی کامل با صهیونیست‌ها در کشتار مردم غزه داشتند، ابراز نفرت و انزجار می‌کنند. این شرایط در مصر موجب شده است تا حالت اداره امنیتی این کشور تشدید گردد. در همین زمان <مبارک> و سران سیاسی و امنیتی مصر تلاش دارند تا کمک‌هایی که به صورت نقدی قرار است از سوی برخی از کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس از جمله عربستان و کویت برای بازسازی غزه اختصاص پیدا کند و این دو کشور در کویت یک میلیارد و پانصد میلیون دلار از مجموعه دو میلیارد دلار برآورد اولیه هزینه بازسازی در غزه را تقبل کرده‌اند، به قاهره سپرده شود و از طریق مبارک پرداخت گردد. دولت مبارک امروز بعد از کشتار کودکان و مردم عادی در غزه، چشم به چپاول دلارهایی دارد که قرار است برای کمک به غزه پرداخت گردد.
در سوی دیگر، در آستانه انتخابات برای انتخاب نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، رقابت نامزدهای انتخاباتی تشدید پیدا کرده است. عدم پیروزی در غزه و اجرای <جنگ کور> از سوی دولت اولمرت و با فرماندهی باراک برای سه نامزد انتخاباتی اولمرت، باراک و لیونی‌‌‌‌‌وزیر خارجه کنونی رژیم صهیونیستی شرایط را سخت‌تر کرده‌‌‌‌‌است. زیرا <نتیاهو> رقیب سرسخت انتخاباتی آنها و اغلب رسانه‌های داخلی اسرائیل این جنگ را در ابعاد نظامی و سیاسی آن برای اسرائیل شکست می‌دانند و تخریب موقعیت این رژیم در نزد افکار عمومی، بخصوص در اروپا را یک فاجعه جبران‌ناپذیر سیاسی ارزیابی کرده‌اند.
در این میدان اندک‌اندک سیاست چشم‌پوشیدن از فاجعه غزه و خارج سازی آن از صحنه خبری و رسانه‌ایی در حال شکل‌گیری است. تلاش دولت حسنی‌ مبارک و دولت اولمرت در جهت ایجاد انحراف از موضوع فاجعه انسانی در غزه بسوی ایران و خارج‌سازی عنوان <محاکمه جنایتکاران جنگی> از صحنه رسانه‌ایی است.
این شیوه از حرکت سیاسی، بعد از ایجاد فاجعه انسانی و بکارگیری سلاح‌های شیمیایی در حادثه حلبچه نیز اتفاق افتاد. در آن زمان روش اطلاع‌رسانی از صحنه حادثه و بخصوص انتقال مجروحان به چند کشور اروپایی از جمله آلمان و حضور خبرنگاران در بیمارستان‌های این کشور و مصاحبه با مجروحان، عمق فاجعه را در اذهان عمومی مردم اروپا حک کرد. اکنون نیز برای رساندن مظلومیت زنان، مردان و کودکان غزه باید مجروحین از بمب‌های فسفری و دیگر سلاح‌های ممنوعه را برای مداوا به کشورهای اروپایی انتقال داد و صحنه باقی مانده از فاجعه را به عنوان سند زنده از جنایات رژیم صهیونیستی را به جهانیان نشان داد.
سیاست بعد از فاجعه غزه، فراموش کردن آن با برجسته‌ کردن کمک‌های نقدی و یا نمایش چهره صلح‌طلبی از سوی برخی از دولت‌های عربی و غربی است. متاسفانه خالد مشعل وزیر خارجه‌‌‌‌‌حماس نیز بجای تاکید در بازکردن همه گذرگاه‌ها و انتقال مجروحین به خارج از غزه بر چگونگی دریافت کمک‌ها و یا تشکیل صندوق تاکید داشت. حسنی مبارک هنوز هم از باز کردن کامل گذرگاه <رفح> وحشت دارد زیرا مشاورین امنیتی او بخوبی می‌دانند، گشایش‌‌‌‌کامل این گذرگاه سرپوش از عمق و وسعت جنایات را برخواهد داشت.‌

ابوالقاسم قاسم‌زاده

منبع : روزنامه اطلاعات