پرسش های کودکان

کودکان در دوره های مختلف رشد همواره پرسش های متعددی را بیان می کنند. برخی از آنها بسیار دشوارند، اما پاسخ گویی به آنها ساده است اما برخی دیگر یا پاسخ ندارند و یا پاسخ گویی به آنها در حد درک کودک نیست.
هنگامی که کودک دو ساله است، معمولاً سؤالات ساده ای بیان می کند مثلاً «آن چیست » پاسخ به این سؤالات دامنه لغات او را افزاش می دهد. وقتی که کودک بزرگتر می شود، متوجه می شود جهان دیگری غیر از جهان خود او نیز وجود دارد. از این رو سؤالات او نیز پیچیده تر می شود. مثلاً «ماشین چگونه راه می رود » هنگام رویارویی با این سؤالات، والدین باید پاسخ را پیدا کرده و برای کودک توضیح دهند. اما برخی سؤالات نیز هستند که والدین تمایل ندارند به آنها پاسخ دهند. اگر کودک حدود چهار سال داشته باشد می توان به این سؤالات پاسخ ساده ای داده و پرسش را خاتمه داد اما در صورتی که کودک بزرگتر است والدین باید باصداقت به سؤال او پاسخ کامل تری بدهند.
زیرا در این صورت کودک به آنها اعتماد کرده و در سنین بزرگسالی او با احساس امنیت بیشتری به مشورت با والدین خود در رابطه با مشکلات و مسائل جدی تر می پردازد. گاهی اوقات سؤالات کودک پایان ناپذیرند و کودک مدام و پشت سر هم سؤالاتی را بیان می کند و معمولاً حوصله والدین را سر می برد.
در این هنگام بهتر است والدین به کودک بگویند «چه خوب است که سؤالات خوب خود را برای هنگام خواب نگه داری» و یا «دیگر برای حالا بس است، بقیه سؤالاتت را بعداً مطرح کن.» معمولاً پرسش های مستمر کودکان به دلیل نیاز آنها به توجه از طرف والدین است. پس بهتر است زمان بیشتری را با کودک صرف کنند و برای آنکه حواس او را از مطرح کردن این گونه سؤالات پرت کنند با او بازی کنند.

سعید سپهری

منبع : روزنامه ایران