حکیم ابوالقاسم فردوسی

مـــن هزار سال پیــش در روستای باژ (طابران) که در نزدیکی شهر توس قرار داشت به دنیا آمدم.
پدرم منصور بود که به کشاورزی اشتغال داشت و از دهقان‌های سختکوش توس به شمار می‌آمد. او دارایی بسیاری داشت که من توفیق یافتم آن‌ها را در راه سرودن شاهنامه صرف کنم.
حالا که نام شاهنامه به میان آمد خوب است بدانی که این اثر رهاورد تلاش سی ساله من است که در بر دارنده چندین هزار بیت شعر با موضوع ستایش خداوند مهربان و تجلیل از حضرت محمد و اهل بیت ایشان و نیز داستان‌ها و افسانه‌های دلنشین و کهن ایرانی به ویژه داستان رستم و سهراب است.
ناگفته نماند که من به دلیل علاقه بسیاری که به زبان فارسی (به عنوان دومین زبان جهان اسلام) داشتم، در سرودن شاهنامه از کلمه‌های اصیل فارسی بهره بردم ضمن آن که کوشیدم قابل فهم همه سخن بگویم.
در پایان ضمن اظهار خوشحالی از این که مردم دنیا شاهنامه را به عنوان گلی از بوستان ادب فارسی و شاهکاری بزرگ دوست می‌دارند، از شما دعوت می‌کنم هنگام مشرف شدن به مشهد برای زیارت مرقد مطهر امام هشتم علیه‌السلام سری هم به زادگاه و مدفن من در شهر توس بزنید.
ابیات زیر نمونه‌ای از اشعار من است:
به نام خداوند جان و خرد
کزین برتر اندیشه برنگذرد
خداوند نام و خداوند جای
خداوند روزی ده رهنمای
منم بنده اهل بیت نبی
ستاینده خاک پای وصی
کنون رزم سهراب و رستم شنو
دگرها شنیدستی این هم شنو
یکی داستان است پر آب چشم
دل نازک از رستم آید به خشم...
چو ایران نباشد تن من مباد
بدین بوم و بر زنده یک تن مباد
اگر سر به سر تن به کشتن دهیم
از آن به که کشور به دشمن دهیم

بیژن شهرامی

منبع : روزنامه اطلاعات