تغییرات روحی در ۹ماه انتظار

تغییر خلق و خو در دوران بارداری به دلیل تغییرات هورمونی طبیعی است زیرا تغییرات هورمونی بر سطح انتقال دهنده های عصبی مغز تأثیرگذار بوده و روحیه را تغییر می دهند.
نوع عکس العمل و شدت آن در افراد مختلف، متفاوت است. گاهی این تغییر روحیه در حدود شش تا ۱۰ هفته اول افزایش یافته و پس از آن در سه ماهه دوم بارداری کاهش پیدا کرده و دوباره در دوره ای از بارداری ظاهر می شوند.
دوران بارداری دوره ای پراسترس و سخت است. گاهی مادران از آمدن بچه خوشحال بوده و گاهی از مادر شدن پشیمان می شوند.
نگرانی از وظایف و مسئولیت مادری، نگرانی از سلامت کودک، هزینه های زندگی، نگرانی از تغییر روابط با همسر و.‎.‎. همه و همه بر روحیات مادر تأثیرگذار است.
افزایش توقعات از والدین نیز فشار وارده بر والدین را افزایش داده و باعث تشدید این حالت در زنان می شود. علاوه بر این احساس سنگینی و کاهش فعالیت، نگرانی از افزایش بیش از حد وزن و چاقی نیز از جمله مسائلی هستند که زمینه نگرانی مادران را فراهم می آورند.
در این میان علائم فیزیکی مانند سوزش معده، خستگی مفرط، تکرر ادرار و.‎.‎. نیز ممکن است خسته کننده بوده و باعث القای این احساس در مادر شود که کنترل زندگی را از دست داده و در نتیجه مادر را با نوسانات احساسی روبه رو کند.
برای کنترل این تغییر روحیه، مادران باید توجه داشته باشند این تغییرات احساسی کاملاً طبیعی است و با یک تلاش آگاهانه و توجه به خود می توان این احساسات را هدایت و کنترل کرد.
مادران باید در این دوران برای وقت خود برنامه ریزی کنند تا دیگر فرصتی برای فکر کردن و نگرانی باقی نماند. برنامه ریزی برای اتاق کودک، مرتب کردن و دوباره چیدن کمدها و.‎.‎. از مواردی هستند که می توانند باعث مشغولیت ذهنی مادر شوند.
برقراری رابطه صمیمی تر با همسر و افزایش زمان با هم بودن، تفریح کردن و.‎.‎. روابط بین آن دو را تقویت کرده و حمایت مورد نیاز مادر را نیز تأمین می کند.
گاهی لازم است مادران زمانی را برای خود اختصاص داده و به انجام فعالیت دلخواه شان بپردازند. این اقدامات باعث تقویت احساسات مثبت در مادر می شود.
برقراری ارتباط با دوستان و گفت وگو راجع به احساسات درونی با آنها، دید مادر را نسبت به آینده گسترش داده و با آگاهی از راه حل های متعدد نگرانی های او را نسبت به آینده کاهش خواهد داد.
خواب کافی، تغذیه مناسب، ورزش و تفریح از مواردی هستند که استرس را کاهش می دهند.
برای رهایی از استرس مادران باید ابتدا عوامل مولد استرس را در زندگی تعیین کرده و با شرکت در کلاس های یوگا و بهره گیری از سایر تکنیک های آرامش بخش و یا مشورت با یک مشاور درصدد رفع آنها برآیند.
در صورتی که این تغییرات روحی بیش از دو هفته طول بکشند مراجعه به پزشک یا مشاور ضروری است. زیرا در دوران بارداری احتمال بروز افسردگی، اختلالات اضطراب و.‎.‎. وجود دارد که باید کنترل شود. زیرا تحقیقات انجام شده حاکی از آن است که مشکلات روحی درمان نشده در دوران بارداری می تواند بر سلامت فیزیکی کودک تأثیرگذار بوده و احتمال زایمان زودرس و همچنین افسردگی پس از زایمان را در مادر افزایش دهد.
مشورت با یک مشاور و گاهی درمان دارویی در درمان این شرایط مؤثر بوده و سلامت مادر و کودک را تضمین می کند.

زینب سادات محسنی

منبع : روزنامه ایران