«روی» عنصری حیاتی

ناکافی بودن مقداری «روی» در سلول های بدن بر کارکرد کبد، عضلات و ساختار استخوان ها و دندان ها، مو و پوست تاثیر می گذارد. عنصر روی جزئی حیاتی از بسیاری از آنزیم هایی است که واکنش های شیمیایی لازم برای کارکرد طبیعی بدن از جمله کارکرد ایمنی و ترمیم پوست را تسهیل می کنند. کمبود روی در تمامی سنین بروز می کند ولی در کودکان و نوجوانان در دوران رشد یعنی سنین ۱۰ تا ۱۸ سالگی شایع تر است.
اشتها و رشد کم، احساس مزه یا بوی نامطبوع و کاهش حس چشایی و بویایی، کاهش میل جنسی، تیره شدن پوست سراسر بدن، زبر شدن مو و تغییر شکل دادن ناخن ها از علایم شایع کمبود روی است و کم خونی کمبود آهن، ترمیم نامناسب زخم ها و بزرگی کبد و طحال از عوارض احتمالی کمبود روی در بدن است.
روی در تمام مواد غذایی حیوانی و گیاهی که منبع خوب پروتئین ها هستند وجود دارد. منابع غنی روی عبارت از صدف، جگر و انواع گوشت ها به ویژه گوشت قرمز (گوشت مرغ و ماهی هم حاوی روی هستند اما میزان روی در گوشت قرمز بیشتر است)، تخم مرغ، حبوبات مانند لوبیا و عدس، غلات سبوس دار، شیر و مواد لبنی، انواع مغزها مانند بادام زمینی، گردو، بادام و فندق است و به طور کلی قابلیت جذب روی از منابع حیوانی بیشتر از منابع گیاهی است.
نوزادان با وزن کم، نوزادان زودرس، شیرخواران ۶ تا ۲۴ ماهه، کودکان پیش دبستانی و در سنین دبستان که در خانواده های کم درآمد قرار دارند و زنان باردار و شیرده و سالمندان در معرض خطر کمبود روی هستند.

عابدیان

منبع : روزنامه خراسان