هنوز هم خود را به پیشرفت هواشناسی متعهد می دانم

شاید باورش سخت باشد اما روزگاری نه چندان دور ایران دارای تنها چند هواشناس بود که در فرودگاه مهرآباد تهران مستقر بودند و کارشان تنها دادن وضعیت آب و هوا به خلبانان هواپیماهای عبوری بود. در آن زمان نه از سازمانی عریض و طویل به نام سازمان هواشناسی خبری بود و نه از کاربردهای مختلفی که پیش بینی وضع هوا بر زندگی امروز مردمان ایران زمین دارد تا اینکه دکتر محمدحسن گنجی پدر هواشناسی ایران که هم اکنون ۹۶ سال دارد، پس از گذراندن دوره تخصصی هواشناسی در آمریکا و حضور دو ماهه در سرویس هواشناسی آمریکا، از طرف وزارت راه مامور به سروسامان دادن به وضعیت هواشناسی ایران می شود؛ وضعیتی که به اعتقاد او امروز به مرحله بسیار پیشرفته و مدرنی رسیده است.
▪ از وضعیت هواشناسی آن روزگار بگویید و اینکه چه عاملی موجب شد به فکر تشکیل سازمانی به نام سازمان هواشناسی کشور بیفتید؟
من بعد از اینکه ۱۴ سال در دانشگاه تدریس کرده بودم برای ادامه تحصیل به آمریکا رفتم. در همان زمان پایان نامه مقطع دکترایم را در زمینه آب و هوای ایران به رشته تحریر در آوردم و برای این کار یک دوره دو ماهه را نیز در سرویس هواشناسی آمریکا گذراندم و با روش کار از نزدیک آشنا شدم. زمانی که به ایرن نیز بازگشتم و تدریس این درس را در دانشگاه شروع کردم، تقریباً همزمان بود با سال های نخستین بعد از جنگ و استفاده از هواپیما تازه رایج شده بود. در آن زمان هیچ هواپیمایی بدون راهنمای هواشناسی حق پرواز در فضای ایران را نداشت. از همین رو زمانی که من در یک ماموریت خارج از کشور به سر می بردم، مقامات وزارت راه تصمیم گرفتند مسوولیت راه اندازی این سازمان را به من واگذار کنند بنابراین در سال ۱۳۳۵ به مدت سه سال از دانشگاه ماموریت گرفتم که این سازمان را راه اندازی کنم. در آن زمان بلافاصله ساختمانی را در خیابان زمرد در اختیار گرفتیم و من به همراه ۲۴ نفر کارمند مشغول راه اندازی سازمانی به نام سازمان هواشناسی شدیم.
▪ پس در آن زمان این سازمان بخشی کوچک از وزارت راه بود؟
پس از اینکه از اوایل سال ۱۳۳۶ فعالیت جدی من در این سازمان آغاز شد، شروع به تربیت کادر فنی مشتمل بر ۱۰۰ نفر کارمند دیپلمه کردم و همزمان چند ایستگاه هواشناسی را در چند شهر ایران تاسیس کردم و در اسفند سال ۱۳۳۷ موفق شدم قانون تاسیس سازمان مستقل هواشناسی را از تصویب مجلس بگذرانم.
▪ امروز آیا شما سازمان هواشناسی را در جایگاه قابل قبولی می بینید؟
از آنجا که در آن سال ها تمامی کارها بر مبنای علمی برنامه ریزی شده بود امروزه سازمان هواشناسی یکی از علمی ترین دستگاه های مملکت است و وظایف بسیار سنگین را برعهده گرفته است. امروز وضعیت به گونه ای است که تقریباً تمامی مردم توجه خاصی به هواشناسی پیدا کرده اند و توجه آنان به این موضوع انکارناپذیر است و وظایف این سازمان در حوزه های مختلفی چون هواپیمایی و آلودگی و ...
نمود پیدا کرده است.
▪ آیا هم اکنون نیز با سازمان هواشناسی ارتباط دارید؟ این ارتباط به چه نحوی است؟
من ضمن اینکه پنج سال رئیس هواشناسی منطقه آسیا بودم در سال ۲۰۰۱ میلادی موفق به کسب جایزه سال شورای عالی سازمان جهانی هواشناسی شدم و پس از آن به عنوان مرد سال هواشناسی در سال ۲۰۰۲ نیز برگزیده شدم. من هم اکنون نیز به صورت دو هفته یک بار در شوراهای سازمان هواشناسی شرکت می کنم و در مجامع مرتبط حضور می یابم زیرا بر این باورم که همانگونه که در تمامی طول سال های تدریس به پیشرفت ایران در زمینه هواشناسی یاری رسانده ام امروز نیز باید به وظیفه خطیر خود در این زمینه تداوم بخشم.

پژمان موسوی

منبع : روزنامه سرمایه