ریواس معمولی

گیاه ریواس دارای دمبرگ ضخیم به پهنی چند سانتی متر و به قطر ۲ – ۱ سانتی متر است و پوست آن سبز رنگ و قسمت تحتانی متصل به ریشه گیاه سفید و كمی بنفش است. مغز آن سفید با طعم گس و ترش و آبدار می باشد. قسمت خوردنی ریواس در حقیقت دمبرگ ضخیم شده گیاه است. طبق نظر حكمای طب سنتی ریواس سرد و خشك استو خواص آن قابض ، مقوی معده و كبد اشخاص گرم مزاج است. محرك اشتها و قاطع صفرا و تشنگی و دل به هم خوردگی و مسكن حدت صفراو خون و صاف كننده صفرا و خون است برای رفع مستی و خمار و وسواس و برای بواسی رنافع است. برای حصبه و اسهال گرم صفراوی و یرقان و تبهای گرم صفراوی مفید است. عصاره آن برای تقویت دید چشم و ضماد آن با ارد جو برای باد سرخ مفیداست .
در اشخاص سر مزاج برای سینه وبرای قوه باه مضر است و ایجاد قولنج می نماید برای رفع آن باید از شربت عود و انیسون و عسل استفاده شود. در هر یكصد گرم ریواس خام مواد زیر موجود است .:
آب ۹۴ گرم ، پروتئین ۶/۰ گرم ، چربی ۱/۰ گرم ، هیدراتهی كربن ( بیشتر قند ) ۳ گرم ، كلسیم ۹۶ میلی گرم ، فسفر ۱۸ میلی گرم ، آهن ۸/۰ میلی گرم ، سدیم ۲ میلی گرم ، پتاسیم ۲۵۱ میلی گرم ، تیاسین ۳/۰ میلی گرم ، ویتامین C ۹ میلی گرم . در هر یك صد گرم ریواس پخته كه به آن شكر اضافه شده باشد:
آب ۶۲ گرم ، پروتئین ۵/۰ گرم ، چربی ۱/۰ گرم ، هیدراتهای كربن ( بیشتر قند ) ۳۵ گرم ، كلسیم ۷۸ میلی گرم ، فسفر ۱۵ میلی گرم ، آهن ۶/۰ میلی گرم ، پتاسیم ۲۰۳ میلی گرم ، ویتامین A۸۰ IU، تیامین ۰۲/۰ میلی گرم ، رایبو فلاوین ۰۵/۰ میلیگرم ، نیاسین ۳/۰ میلی گرم و ویتامین C ۶ میلی گرم .

منبع : موسسه اطلاع رسانی طعام اسرار