ریف Reef

یکی از سازندگان اصلی ساختمان‌های ریفی مرجان‌ها می‌باشند. ریف‌ها ساختمان برآمده‌ای هستند که بالاتر از کف حوضه قرار دارند و در مقابل امواج، مقاوم می‌باشند.
ریف‌ها غالبا از پوسته‌های موجودات تشکیل شده‌اند. ولی ممکن است حاصل برآمدگی‌های غیراسکلتی نیز باشند. چنانچه رشد موجودات باعث تشکیل برآمدگی شده به فرم عدسی‌شکل باشد، آن را «بایوهرم» (Bioherm) و اگر به فرم مسطح بوده و عدسی‌شکل نباشد، آن را «بایوستروم»(Biostrome) می‌نامند.
واژه دیگری که کاربرد بسیار دارد «بیلد آپ» (Build up) است که برای توصیف رسوبات کربناته ضخیمی که اساسا از موجودات تشکیل یافته‌اند و دارای گسترش جانبی محدود می‌باشند، اطلاق می‌گردد.
ساختمان‌های مزبور همیشه شبکه سختی را در مقابل امواج تشکیل نمی‌دهند.
ساختمان شبکه‌های ریفی در طی تکامل خود در کف دریا، در نتیجه تاثیر متقابل پنج فرایند رشد و تخریب به شرح زیر کنترل می‌شوند:
۱) رشد شبکه اولیه
۲) رشد شبکه ثانویه
۳) فرسایش حاصل از فرآیندهای فیزیکی و بیولوژیکی
۴) رسوب‌گذاری داخلی
۵) سیمانی شدن
ریف‌ها به اشکال مختلفی دیده می‌شوند از قبیل ریف‌های سدی(Barrior reef)، ریف‌های حاشیه‌ای (Fringing reef)، ریف‌های برآمده (reef-Knoles)، ریف‌های ساحلی (Bank reef)، ریف‌های پلاتفرمی(Platform reef)، ریف‌های دیواری(Wall reef) و ریف‌های حلقوی(Atoll reef).
ریف‌های سدی به موازات ساحل قرار می‌گیرند و بین آنها و ساحل محیط بسته‌ای به نام لاگون(Lagoon) تشکیل می‌گردد.
وجود لاگون از مشخصات مهم ریف‌های سدی می‌باشد که در آن حداقل انرژی حکم‌فرما بوده و محل مناسب و امنی برای موجودات است.
http://www.dirine.blogfa.com/

منبع : مطالب ارسال شده