قیاس دو کاخ

چین از نظر جمعیت، اولین و از نظر مساحت سومین كشور جهان است. این كشور بزرگ به واسطه راز آمیزی، تاریخ دیر سال، غرابت فرهنگی و تنوع طبیعی و اقلیمی یكی از مقاصد محبوب جهانگردان به شمار آمده و در ده سال گذشته بیشترین رشد را در صنعت جهانگردی داشته است.
همچنین پیش بینی شده است كه در دهه پیش رو نیز همچنان برخوردار از شتابناك ترین روند توسعه جهانگردی بوده و حتی تا چهار سال دیگر، یعنی سال ۲۰۱۰ میلادی شمار جهانگردان ورودی این كشور به ۱۵۰ میلیون نفر رسیده و درآمد آن از این صنعت نیز بر صد میلیارد دلار در سال بالغ شود.
به واقع تا چهار سال دیگر درآمد چین از جهانگردی پنج برابر افزونتر از درآمد خالص ایران از فروش نفت خواهد بود. جالب است بدانیم كه نقطه طلایی و نماد همه جذابیت های شگفت انگیز این كشور بزرگ برای طراحی برنامه های تورگردانی مجموعه كاخ های محل سكونت امپراتوران اسبق این سرزمین است كه به عنوان «شهر ممنوعه پكن» شهرت دارد.
با تبلیغات گسترده ای كه چینی ها در این باره به راه انداخته اند اكنون عكس یادگاری در شهر ممنوعه پكن به یكی از نشانه های تفاخر و جهاندیدگی برای بسیاری از مردم دنیا تبدیل شده است.
بنا به دلایل بسیار، اگر شهر ممنوعه پكن در جهان ده تالی داشته باشد، یكی از آنها مجموعه كاخ موزه سعدآباد در تهران است. معماری كاخ های سعدآباد، فضای سبز مابین آنها (كه می تواند بهترین نمونه باغ ایرانی به شمار آید) راز آمیزی تاریخی و همه آنچه كه اصطلاحاً می تواند دستمایه ای برای برگزاری تورهای نوستالژیك باشد این مجموعه را از نظر ضریب جذابیت توریستی در مرتبه ای نزدیك به شهر ممنوعه پكن قرار دهد.
حتی با راه اندازی و تجهیز موزه های جانبی در این مجموعه، برقراری امكانات رفاهی و تفریحی متناسب با كل مجموعه با هدف جذب توریست های به اصطلاح VIP (بویژه تلاش در جهت معرفی و احیای ذهنیتی كه اروپاییان از شب نشینی ایرانی و فضاهای هزار و یك شبی مرتبط دارند) می توان امیدوار بود كاخ موزه سعدآباد به رتبه ای همسنگ شهر ممنوعه پكن برسد.
اما در حال حاضر، شهر ممنوعه پكن نقطه اتكای یك اقتصاد ۱۰۰ میلیارد دلاری است؛ در حالی كه كاخ موزه سعدآباد بعید است بتواند حتی هزینه های حفاظت و نگهداری خودش را هم تأمین كند. چرایش را احتمالاً شما بهتر از من می دانید و نیازی به زیاده گویی ندارد.
دكتر ناصر كرمی

منبع : مطالب ارسال شده