آبروریزی و تحقیر

● ریختن آبروی مؤمن
از گناهان کبیره‌ای که خداوند بر آن وعدهٔ عذاب داده هتک عرض (ریختن آبروی) مؤمن است به‌هر نحوی که باشد خواه به‌مسخره کردن یا دشنام دادن و بد گفتن یا عیب گزاردن یا سرزنش و ذلیل و خوار کردن و سبک شمردن و اهانت کردن یا هجو کردن و آزردنش باشد.
● مؤمن عزیز است
از آنچه آیات و روایات در شأن مؤمن رسیده دانسته می‌شود که اهتمام شارع مقدس در شأن و شرافت مؤمن فوق‌العاده است به‌طوری که حرمتش را از جمیع محترمات بالاتر و ریختن آبرویش را گناه عظیم و مانند ریختن خونش بحساب آورده و او را وابسته به‌خود دانسته و می‌فرماید خداوند ولی کسانیست که ایمان آوردند (الله ولی‌الذین آمنوا)(سورهٔ ۲، آیهٔ ۲۵۷) و خود را یار و یاور ایشان دانسته (ذلک بان‌الله مولی الذین آمنوا) (سورهٔ محمد، آیهٔ ۱۱) و نصرت مؤمنین را بر خودش واجب فرموده است، (و کان حقاً علینا نصر‌المؤمنین)(سورهٔ ۳۰، آیهٔ ۴۵) و عزت حقیقی را برای او خوانده در ردیف خود و پیغمبرش (ولله‌العزهٔ و لرسوله و للمؤمنین)(سورهٔ ۶۳، آیهٔ ۸) و او را بهترین و بالاترین افراد بشر می‌داند (ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیرالبریهٔ)(سورهٔ ۹۸، آیهٔ ۷) و اشرف مخلوقات خود یعنی حضرت خاتم‌الانبیاء (صلّی الله علیه وآله وسلم) را امر به فروتنی و کوچکی برای ایشان می‌فرماید (واخفض جناحک لمن اتبعک من‌المؤمنین)(سورهٔ ۲۶، آیهٔ ۲۱۵)و رحمت خدا را دربارهٔ آنها واجب فرموده است (کتب ربکم علی نفسه‌‌الرحمه)(سورهٔ ۶، آیهٔ ۵۶) و خود را مشتری مال و جان ایشان خوانده (ان الله اشتری من المؤمنین انفسهم و اموالهم- سورهٔ ۹، آیهٔ ۱۱۱؛ اولئک سر حمهم الله - سورهٔ ۹، آیهٔ ۷۱) ایشان را دوست می‌دارد و آنها هم خدا را از هر چه بیشتر دوست می‌دارند. (یحبهم و یحبونه - سورهٔ ۵، آیهٔ ۵۴؛ والذین آمنوا اشد حباًلله - سورهٔ ۲ ،آیهٔ ۱۶۵)
بالجمله نسبت و بستگی مؤمن با خداوند، ظاهر است و بدیهی است که هتک آبروی وابسته به بزرگی درحقیقت هتک آن بزرگ خواهد بود چنانچه در روایت نبوی (صلّی الله علیه وآله وسلم) طعن بر خدا ورد گفته‌آش را رد بر خدا می‌داند (ان الله خلق المؤمن من عظمهٔ جلاله و قدرته فمن طعن علیه اوردعلیه فو له فقد رد علی الله - حج وسائل، باب ۱۵۹) و امام کاظم (علیه‌السلام) فرمود به‌خدا قسم حق مؤمن بزرگ‌تر از حق کعبه است. (عن العالم علیه السلام انه وقف جبال الکعبهٔ ثم قال ما اعظم حقک یا کعبهٔ و والله ان حق المؤمن لاعظم من حقک - سفینهٔ‌البحار ج۱، ص ۲۹۰)
● تحقیر
تحقیر یعنی کوچک شمردن دیگران.
یکی از رذائل اخلاقی اجتماعی تحقیر است. افرادی که در یک جامعه زندگی می‌کنند و با یکدیگر ارتباط دارند و از یکدیگر منتفع می‌گردد و با انجام کارها و پذیرفتن مسئولیت‌های مختلف گردونه جامعه را می‌چرخاند، افرادی که ارزش کارها و تلاش‌های دیگران را می‌شناسند هیچ‌گاه کسی را به خاطر وضعیت و گونه اشتغال و مسئولیت‌اش او را کوچک نمی‌شمرند
امّا یکی از اخلاق ناپسند و رذائل اخلاقی کوچک شمردن دیگران است که بسیار امر ناپسندی است که منشأ آن کوتاهی فکر و اندیشه و عدم توجه به وضعیت زندگی اجتماعی و لوازم آن و کبر و خودخواهی است.

منبع : مطالب ارسال شده