الیاس حضرتی از مسائل روزنامه نگاری ایران سخن می گوید ـ رادیو تلویزیون دولتی حاضر به تبلیغ برای روزنامه ها نیست!! (در این روز ۱۰ سپتامبر)

الیاس حضرتی ناشر روزنامه اعتماد درمصاحبه ای كه در نیمه اول شهریور ۱۳۸۴ در برخی از روزنامه های تهران انتشار یافت درباره مسائل ژورنالیسم ایران گفت: متاسفانه روزنامهها، با پرده برداشتن از مسائل خصوصی و خانوادگی شخصیتهای سیاسی و غیرسیاسی سعی در بالا بردن تیراژ خود داشته اند كه این، به هیچ وجه كاری درست و مطابق حرفه روزنامه نگاری نیست و می دانیم كه تیراژ بالا داشتن دلیل بر كارحرفهای كردن یك روزنامه نیست.
حضرتی در این مصاحبه با تاكید بر اینكه اخبار در یك روزنامه حرفه ای (جامع و مستقل) نباید گرایشهای سیاسی، حزبی و جناحی داشته باشد گفت: در انتخاب اخبار برای انتشار خواست و نیاز مخاطبان باید در نظر گرفته شود زیرا كه در ژورنالیسم حرفه ای، خبر متاعی است كه روزنامه به مخاطب (مشتری) عرضه می كند و نباید هرچه را كه دل خودش می خواهد به مخاطب بدهد، باید ذائقه، نیاز و سلیقه او را هم در نظر بگیرد. خبر در یك روزنامه حرفه ای باید «مطلق» باشد و ارزش عرضه كردن را داشته باشد، به عبارت دیگر خواهان داشته باشد. مقاله و نظر است كه عقیده نویسنده اش و یا روزنامه را منعكس می كند، خبر چیز دیگری است. یك روزنامه حرفه ای (ناوابسته) باید رخدادها از هر قبیل را دنبال كند، و با كسب همه عناصر خبر به صورت كامل و زبانی ساده عرضه دارد. خبر روزنامه باید از دست اول دریافت شود (خبرنگار خود روزنامه آن را به دست آورد، نه این كه آن را به تحریریه بدهند). برای حرفهای شدن یك روزنامه، باید اصحاب این حرفه را كه در این كار دارای تجربه كافی هستند جذب كرد كه از ضروریات كار محسوب میشوند. مهمترین كار سردبیری یك روزنامه حرفه ای انتخاب اخبار مهم و پرمخاطب از میان صدها خبر دریافتی برای ارسال به چاپخانه است. در انتخاب خبر، اهمیت آن برای اطلاع رسانی به جامعه، اصل اول است و یك روزنامه حرفه ای در این انتخاب نباید به سود و زیان دیگران توجه كند. انتشار حقایق نباید تخریب و یا تحبیب افراد تلقی شود. روزنامه حرفه ای دوستدار مردم و زبان و گوش جامعه و آینه تمام نمای آن باید باشد.
حضرتی در این مصاحبه علل پایین بودن تیراژ روزنامهها (با توجه به جمعیت باسواد كشور) را برشمرد و از جمله گفت:
تبلیغ برای روزنامهها و معرفی آنها به مردم، در كشور ما یكی از مشكلات است. در صدا و سیما (رادیو تلویزیون دولتی جمهوری اسلامی كه خود دارای یك روزنامه یومیه به نام «جام جم» است) برای كالا و اجناس تجاری، انواع و اقسام تبلیغ میشود ولی متاسفانه برای روزنامهها فرصتی برای تبلیغ در نظر گرفته نشده است. خود من چندین بار با صدا و سیما جهت تبلیغ كردن برای روزنامه ام حتی با پرداخت هزینه مذاكره كردم ولی متاسفانه به نتیجه نرسیدم. حال آن كه مردم باید تشویق به مطالعه شوند تا سطح آگاهی ها بالا رود و این كار، تكلیف دولت است.
حضرتی گفت: روزنامههای دولتی در ایران (كه رقیب روزنامه های حرفه ای شده اند) نگران بالا و پایین بودن تیراژ خود نیستند زیرا كه اتكای آنها، مثل ما به تكفروشی نیست. برای آنها سرمایهگذاریهای لازم انجام شده است. برخی روزنامه ها، مدعی تیراژ چشمگیر هستند حال آن كه می دانیم فروش این روزنامه ها به دلیل صفحه نیازمندیها و یا مواردی از این قبیل است. در كشورهای دیگر اصحاب سرمایه در روزنامه های حرفه ای همانند سایر شركتها سرمایه گذاری می كنند. در كشور ما روزنامه هایی كه بخواهند حرفه ای عمل كنند، مستقل باشند و زیر سایه اصحاب منافع نروند نیاز به جلب این گونه سرمایه ها دارند ولی در ایران به دلیل ریسكی كه در كار روزنامه داری وجود دارد كسی مایل به سرمایهگذاری و مشاركت مالی در آن نیست و این مسئله بزرگی است كه باید حل شود و دولت به روزنامه داری به عنوان یك كسب نگاه كند كه به جلب سرمایه گذار نیاز دارد و سرمایه گذار باید مطمئن به بقاء كسب باشد. بدون سرمایه گذار (خریدار سهام و شریك)، روزنامه مجبور به ادامه حیات با سازمان (كادر) محدود می شود كه باید به تیراژ متوسط قانع شود (حال آن كه بالا بودن تیراژ روزنامه ها و داشتن روزنامه مستقل از افتحارات دمكراسی های جهان بشمار می رود).

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز