جان دانش آموزان در تهدید تصادفات

انسان با عناوین عابر، راننده، سرنشین، مسافر و مامور از راه ها استفاده می كند. با اینكه در كشورهای جهان سوم معمولاً رفتار رانندگان عامل اصلی اكثر تصادفات است وجود عیب و نقص در وسایل نقلیه و عوامل محیطی از عوامل تسهیل و تشدیدكننده هستند. بین تعداد تخلفات رانندگی و تصادفات نسبت مستقیم وجود دارد . برابر آمارهای موجود در كشور ما فوت عابران پیاده بالاترین رقم متوفیات استفاده كنندگان از راه را تشكیل می دهند. عابران پیاده حفاظی در هنگام تصادف ندارند. دانش آموزان از آسیب پذیرترین عابران پیاده هستند. شایع ترین مرگ ومیر و نقص عضو دانش آموزان بر اثر تصادفات رانندگی است. حدود نود و پنج درصد تصادفات با عابران پیاده در سطح سواره روها و هنگام گذر اتفاق می افتد. با استناد به آمار تصادفات با دانش آموزان بیشتر در مناطقی است كه سرعت نسبی وسایل نقلیه موتوری بیشتر و مشكل دیدن و دیده شدن برای رانندگان و دانش آموزان وجود دارد.دانش آموزان مقاطع ابتدایی عموماً از نظر جثه كوچكترند. وقتی در بین اتومبیل ها قرار می گیرند دیده نمی شوند. بینایی افراد كمتر از پانزده سال به گفته پزشكان تكامل نیافته و میدان دید آنان محدود است. كودكان در سنین ۹ تا ۱۲ سالگی آن هم تا حدودی به خطرات ترافیك پی می برند كوتاهی نسبی قد دانش آموزان مقاطع ابتدایی و راهنمایی موجب می شود در هنگام تصادف از روبه رو به اعضای حساس بدن صدمه وارد شده و موجب مرگ آنان گردد. دو عامل رنگ لباس و قد دانش آموزان برای دیده شدن توسط رانندگان جهت جلوگیری از تصادف بسیار موثرند.علل تهدید چیست؟ آیا می توان این وضعیت اسفبار را تغییر داد؟پدیده علمی ترافیك بر سه اصل یا پایه استوار است. آموزش یكی از اصول ترافیك است. با كمال تاسف آموزش ترافیك در كشور ما مسئول ندارد. نقص این اصل اصول دیگر را تحت تاثیر منفی قرار داده است.ساختار موجود مدیریت ترافیك در كشور به گونه ای است كه امكان اصلاح اساسی وجود ندارد اما هیچ انسان مسئولی حق ندارد در هیچ شرایطی از انجام وظایف شانه خالی كند. نرسیدن به نتیجه مطلوب توجیه كننده بی تفاوتی نمی تواند باشد.والدین در این رابطه نباید به امید روسا باشند. اگر روسای سازمان های مرتبط با ترافیك درست عمل كرده بودند نتیجه این نمی شد كه فاجعه ترافیك و اثرات آن در دنیا زبانزد همه باشد. به نظر من باید لغت رئیس را از فرهنگ مدیریت در كشور حذف كرد و به جای آن كلمه مسئول گذاشته شود. در تاریخ ترافیك ایران به یاد ندارم رئیسی را به عنوان تنبلی، بی عرضگی و شانه خالی كردن از مسئولیت محاكمه یا تنبیه نمایند لابد كسی نبوده است! ایجاد امنیت ترافیكی از وظایف مسئولان است. قسمتی از وظایف نهادهایی كه در صورت انجام موجب ایمنی نسبی برای دانش آموزان خواهد شد چنین است:
۱ _ والدین باید اطمینان داشته باشند كه فرزندانشان به مفاهیمی همچون گذرگاه عابر پیاده، رنگ چراغ های راهنمایی، ایستگاه اتوبوس و تاكسی آشنایی دارند و طرز سوار و پیاده شدن ایمن از اتومبیل و موتوسیكلت را می دانند. والدین باید كوتاه ترین و ایمن ترین مسیر از خانه به مدرسه و بالعكس را به كودكان بشناسانند.
والدین باید اطمینان داشته باشند كه فرزندانشان آدرس دقیق محل سكونت و در صورت داشتن شماره تلفن منزل خود یا یكی از منسوبین درجه اول را می دانند. استفاده از وسایل نقلیه عمومی مجاز برای رفت وآمد و استمداد از پلیس در هنگام لزوم باید توسط والدین به دانش آموزان آموخته شود.رفتار والدین در رعایت قوانین و مقررات عبور و مرور الگو برای فرزندان است و بهترین آموزش برای آنان می تواند باشد.
۲ _ وزارت كشور؛ ایجاد و تربیت پلیس در مدارس در تعمیم ایمنی ترافیك بسیار موثر خواهد شد.

منبع : باشگاه اندیشه