بهترین های سال فوتبال انگلیس

مربی سابق ساوتهمپتون برای انتخاب بازیكنان به كل عملكرد یك بازیكن در طول ۱۲ ماه گذشته نگاه كرده چرا كه معتقد است همواره تداوم موثرتر از جرقه است.
•دروازه بان: آ نتی نیمی (ساوتهمپتون)
من راجع به عملكرد بازیكنان در طول ۱۲ ماه گذشته قضاوت می كنم و آنتی كسی است كه باز هم ثابت كرده دروازه بان معتبر و قابل اطمینانی است. او برای هر تیمی كه در لیگ برتر بازی می كند، اعتماد به نفس به ارمغان می آ ورد و برای همین است كه چهار مدافعی كه جلوی او می ایستند عاشقش هستند، آنتی دادوفریاد نمی كند و بقیه را مورد سرزنش قرار نمی دهد و به تنها چیزی كه توجه دارد عملكرد خودش است.
•دفاع راست: ویلیام گالاس (چلسی)
او را به این دلیل در تیم قرار دادم كه هم در دفاع چپ، هم دفاع راست و هم به عنوان مدافع مركزی خوب عمل می كند و این تنها پستی است كه توانستم برایش پیدا كنم و اگر می خواستم یك مدافع راست حرفه ای را انتخاب كنم، بهترین گزینه گری نویل از منچستر بود، اما گالاس فصل كم نظیری را پشت سر گذاشته و هر كار كردم نتوانستم از او دل بكنم.
•دفاع وسط: جان تری (چلسی)
او همیشه بازیكن خوبی بوده، اما اكنون به گونه ای بازی می كند كه انگار از سیاره دیگری آمده و واقعاً مقتدر است. هم از نظر فردی و هم در كار تیمی موفق عمل می كند. زمانی كه تیمش تحت فشار است، به خوبی توپ را حفظ می كند (البته در حدی كه برای یك استاپر مناسب) است و به بازی تاخیر می دهد و دیده ام كه این تاخیر گاهی تا چه حد برای چلسی مفید است. تری از قدرت پا به توپ بسیار خوبی برخوردار است و این فصل شش هفت گل هم زده.
•دفاع وسط: سول كمپل (آرسنال)
اگر از مهاجمان بپرسید دوست ندارند با كدام مدافع روبه رو شوند جواب اكثرشان سول كمپل خواهد بود. او عملكرد بسیار خوبی در آرسنال و همین طور در تیم ملی انگلیس در یورو ۲۰۰۴ داشت و آرسنال از وقتی كمپل به آن پیوسته تیم بهتری شده است. او و تیری آنری در حال حاضر مهمترین بازیكنان در هایبری هستند.
•دفاع چپ: اشلی كول (آرسنال)
كول برای این پست یك رقیب بسیار جدی به نام وین بریج داشت اما بریج به دلیل حضور گالاس این فصل نتوانست به اندازه كافی برای چلسی بازی كند. فكر می كنم حدود هجده ماه پیش كول و بریج در شرایطی شانه به شانه قرار داشتند اما كول توانست خودش را به دفاع چپ اول تیم ملی انگلیس تبدیل كند.
•هافبك راست: شون رایت فیلیپس (منچسترسیتی)
محشره. اكثر بازیكنان سطح بالای این پست چپ پا هستند مثل: داف، روبن، ریس، گیگز و داونینگ. اما او راست پا و فوق العاده است، او گلزن است، گلساز است و یك موتور قدرتمند درون سینه اش دارد. شون یك بازیكن سطح اول در كلاس جهانی است.
•هافبك وسط: توماس گراوسن (اورتون)
او فصل را «قابل قبول» به پایان رساند اما شروعش فوق العاده بود. منطقه ای كه بازی می كند به او اجازه زیاد گل زدن نمی دهد. مردم به خاطر كله تراشیده اش فكر می كنند، او تنها یك بازیكن گردن كلفت است، اما اگر كمی منصفانه به قضیه نگاه كنیم نمی توانیم منكر استعداد خوبش شویم.
•هافبك وسط: فرانك لمپارد (چلسی)
او اعجاب آور است. لمپارد پشت سر هم بازی می كند و زمانی كه همه فكر می كنند زمان استراحتش فرا رسیده به میدان می آید و بیش از همیشه می دود. زمانی كه جوان بود بازیكن چندان موثری نبود، اما اكنون به لحاظ بدنی چنان ساخته و پرداخته است كه فكر می كنیم بهترین جراحی پلاستیك دنیا رویش انجام شده!
•هافبك چپ: استیون جرارد (لیورپول)
برای لیورپول فاجعه است اگر فكر كند نمی تواند او را در تركیبش نگه دارد. من باشگاه بزرگی را ندیده ام كه به بازیكنی بیست ساله اعتماد كند و او را در تركیبش نگه دارد. مانند آنچه برایان رابسون برای منچستر بود. لیورپول این روزها سعی می كند بازیكنان بزرگی را به آنفیلد بیاورد. نمی دانم آنها چه قدر باید بگردند تا بازیكنی با قدرت بدنی و ذهنی جرارد پیدا كنند.
•مهاجم: تیری آنری (آرسنال)
واقعاً متاسفم كه او امسال بهترین بازیكن جهان نشد. او گاهی گل هایی می زند كه تنها از یك تمام كننده حرفه ای مانند ایان راش و گری لینه كر انتظار می رود. اما تعداد زیادی از گل هایش مانند گل هایی است كه تنها از عهده كسانی نظیر رونالدینیو بر می آید. او در لیگ برتر بیش از هر كسی به بازیكنان كناری اش كمك می كند و بیشتر از هر كسی گل می زند.
•مهاجم: اندی جانسن (كریستال پالاس)
او بیش از هر بازیكن دیگری برای باشگاهش مهم است و پالاس برای ادامه حضورش در لیگ برتر بیش از هرچیز به گل های او چشم دوخته است و او در اكثر بازی های تیمش نمایش خیره كننده ای دارد، كه برای مثال می توان به بازی های فوق العاده اش برابر پورتسموث و بیرمنگام اشاره كرد.

منبع : باشگاه اندیشه