اعتماد چیز خوبی است

وی در این نوشته مقوله «اعتماد» را «سنگ بنای هر تعامل اقتصادی» دانسته و می گوید: «وسعت میدان حركتی اقتصاد هر كشوری را شعاع اعتماد آن تعیین می كند.» معنای این داوری دقیق این است كه اگر درجه اعتماد یك شركت به شركت دیگر افزایش یابد، میدان حركتی آن افزایش می یابد و بالعكس. اكنون سال هاست كه شركت ها و كشورها بیشترین نیروهای خود را به كار می گیرند تا درجه اعتماد دیگران را به رفتار خود جلب كنند. در ایران اما واقعیت های سرسختی وجود دارند كه اجازه نمی دهند شعاع اعتماد شركت ها و كشورها در تعامل با ایران وسعت كافی پیدا كند. تازه ترین نمونه برای افزایش درجه بی اعتمادی رفتاری است كه با قراردادهای «ایران سل»، «تاو» و «ال ۹۰» صورت پذیرفته است. «هاكان تویگر»، یك نماینده شركت ترك سل به ایرنا گفته است پایه های قرارداد منعقد شده با مخابرات ایران با مصوبه مجلس سست شده و احتمال لغو آن وجود دارد. پیش از آن نیز مدیران شركت رنو دلسردی خود را به مقام های ایرانی اطلاع داده بودند. طرف های خارجی كه با ایران قرارداد بسته اند وقتی خوب به رفتار مدیران سیاسی و اقتصادی كشورمان نگاه می كنند، فضایی از بی اعتمادی را حس می كنند كه آنها به یكدیگر نشان می دهند. در چنین فضای مبهمی است كه آنها احتمالاً یا به سوی ایران نمی آیند یا شرایط سخت و الزام آور را به عنوان پیش شرط پیشنهاد می كنند. به همین دلیل است كه براساس گزارش وزارت اقتصادی و دارایی ۸۵ درصد از تقاضای سرمایه گذاران خارجی كه به ایران داده شده است را سرمایه های خرد و كوچك تشكیل می دهد. كسانی شاید پس از شنیدن سخنان مقام ترك سل بگویند «می آید بیاید، نمی آید نیاید» و مغرورانه بگویند كه مگر خودمان چی كم داریم كه حالا یك شركت ترك برای ما شاخ و شانه می كشد و یا با خود بگویند چه بهتر كه شركت رنو نیاید و...
درك نادرست از رفتارهای اقتصادی در دنیای امروز و خودزنی اقتصادی در نزد یك گروه شرایط را برای ایران دشوارتر خواهد كرد. آیا اگر كشوری مثل آمریكا یا ایتالیا یا آلمان یا چین بخواهند درهای خود را بر روی اقتصاد دنیا ببندند كمتر از ما توان دارند؟
چگونه است كه رهبران حزب كمونیست چین می دانند با جذب سرمایه های خارجی می توانند هدف های خود را بهتر به عمل نزدیك تر كنند؟ درجه اعتماد دنیا را به اقتصاد خود آنقدر كوچك نكنیم كه در روز مبادا هیچ شركتی حاضر نباشد پا به مرزهای ایران بگذارد. وقتی دو جناح سیاسی كشور به یكدیگر اعتماد ندارند چرا باید مدیران شركت های خارجی به قراردادهای منعقده با طرف ایرانی اعتماد كنند؟ گفتن اینكه می آیند بیایند، نمی آیند نیایند در حرف آسان است، اما در عمل دشوار و ناشدنی است. تجربه بشری را نادیده نگیریم و فكر اینكه ما خود دانای جهانیم را از سر بیرون كنیم.

منبع : باشگاه اندیشه