شمشیر ژنرال دیگر نمی برد

خوشبختی تیم معمولاً به نمایش آنها بستگی دارد. آنها به تنهایی كاره یی نیستند و نمی توان این تیم ها را به گروه های موسیقی یك نفره تشبیه كرد (هر چند اغلب لیورپول اینگونه به نظر می رسد)، ولی اگر مربیان را راننده فرض كنیم، آنها در حكم نقشه خوانان هستند.فصل گذشته، با مصدومیت طولانی روی كین، منچستر یونایتد تیمی در هم ریخته به نظر می رسید. احیای دوباره او و تیمش در این فصل خیره كننده بوده. فصل گذشته آرسنال تیمی جنگنده و شكست ناپذیر بود و ویرا قلب تپنده آن به شمار می رفت. حالا او و آرسنال به گونه عجیبی شكننده شده اند. نمایش هفته گذشته ویرا در مونیخ این سؤال را به وجود آورد كه مشكل چیست؟ سال گذشته در همین روزها او فرمانده آرسنال در پیروزی ۲-۳ در زمین سلتاویگو در لیگ قهرمانان و زننده گل نخست تیمش در پیروزی ۱-۲ در استمفورد بریج بود. او بعداً در مقابل همین چلسی در جام حذفی تیمش را به سوی پیروزی هدایت كرد. از آن زمان به بعد چه اتفاقی افتاده؟ جواب آن یك تابستان توفانی است كه احتمالاً اثرات آن هنوز او را آزار می دهد. این دومین تابستان متوالی بود كه رئال مادرید با ویرا ارتباط برقرار كرد. ظاهراً بار اول او از بودن در آرسنال خوشحال بود ولی این بار آماده رفتن بود و رئال تنها به دلیل پیشنهاد بالای مالی هافبك فرانسوی پا پس كشید.
با توجه به سیاست رئال دو مدل پرداخت مالی در این تیم وجود دارد. اولی مربوط به ستارگان اصطلاحاً كهكشانی است كه به اندازه توانایی شان در بازاریابی هم مؤثرند. حقوق سالانه رونالدو، رائول، زیدان و بكام ۴ میلیون یورو است ولی نیمی از درآمد تبلیغاتی آنها به خودشان تعلق دارد. گروه دیگر بازیكنانی مانند كاسیاس، فیگو و روبرتو كارلوس هستند كه حقوق سالانه یی بیش از پنج میلیون یورو دارند ولی حقوق تبلیغاتی آنها كاملاً به باشگاه تعلق دارد. بنابراین گروه بكام كه هواداران بیشتری دارند، سود بیشتر می برند. ویرا خودش را در گروه اول فرض می كرد ولی رئال نه. در حقیقت ویرا معتقد است كه پتانسیل تجاری بالایی دارد ولی هنوز عملی نشده. ویرا با یك شركت متخصص قرارداد بسته بود كه وظیفه داشت برای او قراردادهای تجاری پیدا كند ولی مشكل اینجاست كه هر كس به فكر قراردادهای تبلیغاتی برای آرسنال است، اول از همه به تیری آنری فكر می كند. از آن زمان ویرا با آن شركت قطع رابطه كرد. رئال هم كه دو سال متوالی برای آمدن ویرا زمینه سازی كرده بود، از این وضعیت خشمگین شد و بعید است كه تابستان امسال توجهی به ویرا داشته باشد. به احتمال فراوان آنها این بار چشم به استیون جرارد خواهند دوخت. نشان نا امید كننده دیگر برای ویرا این است كه آنها در نیم فصل توماس گراوسن را برای پست هافبك دفاعی از اورتون خریدند.
خشم ویرا در این فصل اخیراً در تونل هایبری و در برابر گری نویل پیش از بازی با منچستر یونایتد فوران كرد. چنین برخورد تحقیرآمیزی با حریف شایسته چنین مرد توانایی نیست. او معمولاً جنگندگی اش را برای زمین چمن نگه می داشت ولی این روزها او هیچ حریفی را نمی ترساند. ظاهراً او خودش هم می داند كه دیگر برتری با او نیست. وقتی ویرا حدود ۹ سال پیش، در بیست سالگی به هایبری آمد به سرعت به یك پدیده تبدیل شد، شاهدی از چشم تیزبین ونگر در بازیكن یابی. مربی آرسنال او را از كن می شناخت و می دید كه میلان نمی تواند زمینه پیشرفت او را فراهم كند. موتور، نامی كه انگلیسی ها به روی او گذاشته اند، پاهایی كه در توپ ربایی تبحر دارند، توانایی حفظ توپ، پاس های سریع و مؤثر و حمایت از بال های كناری كه پیرس و آنری بودند، او را به نمونه كامل یك هافبك مدرن تبدیل كرد.
كلاس بازی او تغییر نكرده و كافیست كه او آمادگی آرمانی اش را بازیابد. مسأله این نیست كه او و آرسنال خیلی بد بازی می كنند، بلكه او پریشان است و به دور از پتانسیل چشمگیرش بازی می كند. حتی برخی از آرسنالی ها از خود می پرسند كه آیا بهتر نبود كه ویرا تابستان امسال از هایبری می رفت. این ۹ سال بدون شك ویرا را به یكی از اسطوره های باشگاه تبدیل كرد و حتی از تونی آدامز پیشی گرفت. او درون زمین یك رهبر الگو است تا كسی كه با سر و صدا تیمش را هدایت كند. در این روزها آرسنال نیاز به لیدر دارد و صحبت كردن درون زمین بی فایده نخواهد بود. ونگر می داند كه نمی تواند از بازیكنش چیزی بخواهد كه در شخصیت او نیست ولی اگر ویرا می تواند بر سر نویل نعره بزند، بی تردید می تواند از زبانش برای جمع كردن تیم بیشتر استفاده كند. شناختن شایستگی ها مهم است ولی چشم بستن به چیزهایی كه شما را به این نقطه رسانده مسأله متفاوتی است. آرسنال درست به مانند تیم ملی فرانسه در حال پوست اندازی است. حال زمان آن فرا رسیده كه ویرا به بهترین شكل بر روی كارش تمركز كند تا از خودش راضی باشد و بتواند برای هر دو تیم نقشی حیاتی به عهده بگیرد.

منبع : خبرگزاری ایپنا