در متن و حاشیه فوتبال اروپا/حق خندیدن ندارید

این راه از وقتی داندی هفته پیش در این رقابت ها ۰-۱ به تیم قعرنشین لیوینگس تاون باخت، به فكر دافی خطور كرد. به نظر او اعضای تیمش باید جدی شوند و شوخی و خنده را كنار بگذارند. طبق دستور جدید او، خنده و ریسه رفتن سر جلسات تمرین تیم ممنوع شده است و اگر كسی دست به این خطا بزند، با كلمات خود دافی «هزار كیلو آجر روی سرش ریخته خواهد شد.» او می گوید: «دیگر تحمل شوخی هایی از این دست را ندارم. همه باید بفهمند نتایجی كه ما گرفته ایم، به هیچ روی قابل پذیرش نیست و باید اقداماتی جدی برای ترمیم و تصحیح آنها صورت گیرد و كار من نیز در همین راستا بوده است. اصلاً نباید با این قضیه برخوردی سطحی داشت. ما بد بازی كردیم و باختیم و الان وضعیت مان خطیر است. لااقل یك قیافه جدی به خودتان بگیرید تا اگر مردم شما را دیدند به این باور برسند كه از این باخت ها ناراحت اید!» اما رخت بربستن خنده و شادی از فوتبال تحت هیچ شرایطی نمی تواند دلپذیر باشد.


• آنری و گل های از دست رفته
اگر فرضیه های دافی را در فوتبال بپذیریم و از خاتمه خنده و شوخی در صحنه فوتبال گله ای نداشته باشیم، آن گاه باید بگوییم تیری آنری فرانسوی و آرسنالی از آنها است كه بسیار به كار او در تیم داندی می آید، زیرا او پس از حذف غمبار تیمش به دست بایرن مونیخ در دیدار های هفته گذشته جام قهرمانان اروپا گفت: «وقتی گلی می زنم، ابتدا به گل هایی می اندیشم كه در لحظات قبلی از دست داده ام. می دانم كه باید شكست را هم پذیرفت اما من فقط دوست دارم كه برنده باشم. در عین حال از این هم مطلعم كه گاهی فقط اسباب دردسر و ناكامی می شوم. یك بار با موناكو به نیمه نهایی جام قهرمانان اروپا رسیدم، اما هیچ كس اینها را به یاد نمی سپرد و فقط فاتحان را در ذهن خود حك می كند. من حتی در بازی های تمرینی و داخل اردو نیز فقط پیروزی را می طلبم و به كمتر از آن رضایت نمی دهم و این نشان می دهد چقدر به حرفه خودم مصمم و جدی نگاه می كنم.» برخی می گویند اگر رونالدینیو برزیلی در انتخابات مرد سال فوتبال جهان آرای بیشتری در قیاس با او آورده، به این خاطر است كه او دائماً می خندد اما آنری حتی وقتی گل می زند، به سختی لب به خنده می گشاید. آنری می گوید: «بله، دندان های مرا چندان نمی بینید. اما فكر نكنید به این خاطر كه از دست كس خاصی ناراحتم.»
• دیگر بهتر از این چه می خواهید؟
شاید هم بهتر باشد كه آنری از رافا بنیتز مربی اسپانیایی لیورپول درس بگیرد. از مربی تیمی كه بر خلاف تیم او توانست راه صعود به مرحله یك چهارم نهایی جام قهرمانان اروپا را هموار كند. او شب قبل از مسابقه برگشت لیورپول با بایرلوركوزن به جمع هواداران تیمش در یك رستوران در شهر كلن آلمان پیوست و بسیار هم شادمان نشان می داد و شروع به خوش و بش با آنها كرد. یك هوادار لیورپول كه نامش آلن بینس بود و طبعاً مثل تمام طرفداران دیگر این تیم به خون منچستریونایتد تشنه است، تمام ماجرا را در چند جمله خلاصه كرد: «رافا حتماً دم مسیحایی دارد. او آمد و ما را شاد كرد. و ورود او به سالن همان و به ثمر رسیدن گل پیروزی ساز میلان در برابر منچستر یونایتد همان. هم ما خوشحال بودیم و هم منچستر حذف شد. دیگر بهتر از این چه می خواهید؟!» آیا آنری و دافی با رجوع به این سیاست آرام تر و فارغ تر و كم دغدغه تر نخواهند شد؟
• استادیوم های سرپوشیده هم امن نیستند
این یك باور قدیمی است كه اگر تمام مسابقات فوتبال در استادیوم های سر بسته انجام شوند و در نتیجه برف و باران اثری بر ورزشگاه نگذارند، هیچ مسابقه ای به تعطیلی كشیده نخواهد شد، اما هفته پیش در هلند اتفاقی افتاد كه دقیقاً خلاف این باور را نشان داد. بازی بزرگ آن هفته لیگ هلند بین آژاكس و الكمار باید در «آره نا»ی آمستردام انجام می شد. آنجا كه سرپوش دارد و در نتیجه سكوها و حتی قسمتی از زمین از گزند شرایط بدجوی در امان است. اما قضیه برعكس شد و برف شدید نازل شده بر هلند طی هفته گذشته چنان بر روی سقف ورزشگاه جمع شد و سنگینی كرد كه مسئولان امر به این نتیجه رسیدند كه برگزاری مسابقه به نفع شان نیست و بهتر است مسابقه را تعطیل كنند تا سقف بر سر كسی آوار نشود. به واقع این دستور را پلیس هلند داد كه حتی راه های منتهی به ورزشگاه را نیز بست تا هیچ تماشاگری به نزدیكی های ورزشگاه هم نرسد و اگر سقف سقوط كرد، كسی نباشد تا زیر آن كشته شود. اگر شما جیم دافی (مربی داندی) بودید، به این قضیه چه طور نگاه می كردید با خنده یا جدیت؟

منبع : باشگاه اندیشه