اینک او مثل ماست

عده ای او را یك مربی اصولگرا می دانند كه برای پایبندی به عقایدش، حاضر است از خیلی چیزها چشم پوشی كند، حتی اگر این چشم پوشی به ضرر تیم تمام شود و او هم بداند كه به ضرر تیم تمام می شود. عده ای دیگر او را یك مربی میانه رو می دانند كه در بعضی مواقع تصمیمات سختی می گیرد و در بعضی مواقع از اتفاقات مهمی به راحتی عبور می كند. اما هیچ كس مایلی كهن را فردی بی تفاوت در برابر اتفاقات پیرامونش نمی داند. درباره او تقریباً همه معتقدند: كه خوب حرف می زند، كه صریح و بدون حاشیه رفتن اعتقادات خویش را بیان می كند، كه در انتقاد كردن بسیار مسلط است و در بحث و گفت وگو دست و پایش را گم نمی كند. مایلی كهن با چنین ویژگی هایی دوشنبه شب در برنامه نود حاضر شد تا یك سال پس از حذف تیم امید ایران، این بار با نشان كارشناس _ نه مربی تیم امید _ در این برنامه حضور یافته باشد. برنامه ای كه این بار مایلی كهن را به كمك گرفت تا هم جذاب و دیدنی باشد وهم البته بخشی از حقایق فوتبال را به تصویر بكشد:
۱- محمد مایلی كهن در مقاطع حساس، همواره یكی از آدم هایی بوده كه حرف هایش مهم ترین بحث ها را پدید آورده است، چه هنگامی كه سرمربی تیم ملی بوده و چه زمانی كه سرمربی گری یك تیم باشگاهی را برعهده داشته و چه موقعی كه سرمربی هیچ تیمی نبوده و تنها به عنوان یك منتقد شناخته می شده است. او هنگامی كه سرمربی تیم ملی بود یك بار علی دایی را _ كه آن موقع هم خوب گل می زد و هم به عنوان اولین لژیونر ایران در بوندس لیگا شناخته می شد _ فقط به خاطر اینكه دایی گفته بود: «وقتی دقیقه ۴۴ جانشین محسن گروسی شدم، دلم برایش سوخت.» از تیم كنار گذاشت و اینچنین مورد انتقاد بسیاری از رسانه ها قرار گرفت. او در واقع اولین و آخرین نفری بود كه از علی دایی _ حتی برای مدتی كوتاه _ برای حضور در تیم ملی دعوت نكرد. اینكه در شرایطی كه دایی دیگر آن بازیكن برجسته نیست، باز هم این مایلی كهن است كه از مربی تیم ملی می پرسد: «چرا دایی تعویض نمی شود.» سئوالی كه این بار با همراهی رسانه ها نیز روبه رو است. با چنین عقیده ای باید هم مربی محبوب مایلی كهن، امیر قلعه نویی باشد كه در تیم تحت رهبری اش، استقلال، بازیكنان اسم و رسم دار و مشهور و پرطرفدار را كنار می گذارد و به جوانان میدان می دهد. امیر قلعه نویی، سرمربی باشگاه استقلال، به همراه دكتر حسین قریب مدیرعامل این باشگاه، بیش و كم تنها آدم هایی بودند كه مایلی كهن در برنامه دوشنبه شب، آنها را شایسته تقدیر دانست. او البته مثل همیشه از مربیان بازیكن ساز هم تقدیر كرد. گفته های حمایت آمیز او چندان تعجب برانگیز نبود. اتفاق عجیب آن بود كه مایلی كهن در برابر علی پروین از امیر قلعه نویی حمایت می كرد. اینچنین او از مربی سابقش عبور می كرد و به یك مربی از نسل جدید می پیوست. اتفاقی كه اگر در حوزه عمل هم برای مایلی كهن بیفتد، او را دوباره به سطح اول فوتبال ایران پیوند می دهد.
۲- مایلی كهن صاحب یكی از معروف ترین جملات درباره علی پروین است: «اتوبان رفاقت با پروین یك طرفه است.» او این بار نیز رفقای پروین را نقد می كند و به درستی می گوید كه آنها به پروین راست نمی گویند و اشتباهاتش را گوشزد نمی كنند. او به هنگام تحلیل بازی پرسپولیس هم به نكته مهمی اشاره می كند كه پرسپولیس خوب تمرین نمی كند و این خوب تمرین نكردن كیفیت بازی این تیم را پایین آورده است. این انتقاد دقیقاً همان انتقادی است كه از خود مایلی كهن می شود. درباره او می گویند كه تمرین دادن را خوب نمی داند. بررسی نتایج تیم هایی كه مایلی كهن به تنهایی كار هدایت آنها را برعهده داشته و تیم هایی كه او به همراه یك تمرین دهنده خوب، آنها را رهبری می كرده، نیز همین نكته را نشان می دهد. چه در تیم ملی با مجید جهانپور، چه در سایپا با مجید جلالی و چه مدت كوتاهی در تیم امید با محمد احمدزاده، او هر گاه با یك برنامه ریز تمرینی كار كرده، موفق شده و هر گاه خودش به تنهایی هدایت تمرین را بر عهده داشته، نتایج ناخوشایندی گرفته است. اینك گفتن این جمله كه «پرسپولیس خوب تمرین نمی كند.» از زبان مایلی كهن نشان می دهد كه او اهمیت تمرین را به خوبی درك كرده است و همین اتفاق مثبت دیگری است كه برای مربی سابق تیم ملی ایران افتاده است.
۳ - «برانكو، لابد برای دو سال آینده برنامه دارد. من برنامه های آینده او را نمی خواهم، كه برنامه های دو سال گذشته اش را می خواهم.» این را مایلی كهن هنگام پایان دادن به حرف هایش می گوید ما هم می دانیم برانكو مربی خوش شانسی است كه با تیمی فاقد سازماندهی، خوب نتیجه می گیرد، اما انتقاد از مردی كه در نتیجه گیری از مایلی كهن _ كه هم سرمربی تیم ملی و هم سرمربی تیم امید _ موفق تر بوده و تیم ملی را تا آستانه حضور در جام جهانی برده، چهره دیگری را از سرمربی سابق تیم ملی تصویر می كند. چهره ای كه می گوید: «مایلی كهن در هر شرایطی منتقد مربیان خارجی است.» اینكه ایمان مبعلی بازیكن بزرگی است، دلیل خوبی برای انتقاد از برانكو نیست، چه مربیگری، شغلی است كه در آن سلیقه نقشی مهم را ایفا می كند و سلیقه برانكو نیز كریمی و نویدكیا و زندی را به مبعلی ترجیح می دهد. ضمن اینكه به خود مایلی كهن باید یادآوری كرد كه خود او در روزهایی كه مبعلی را با دیوید بكام مقایسه می كرد، در تیم امید او را در نقش هافبك دفاعی به كار می گرفت كه خود این اوج بد سلیقگی بود. با این همه، انتقاد از برانكو كار درستی است، اما دلیل انتقاد مهمتر است. كاش مایلی كهن برای انتقاد از برانكو نیز از دلایلی مثل آنچه برای پروین و پرسپولیس به كار برد، بهره می گرفت.
۴ _ بخش مهمی از گفته های مایلی كهن در برنامه ۹۰ به انتقاد از فدراسیون فوتبال اختصاص داشت. در این بخش او سئوال مهمی را از مربی تیم منتخب باشگاه ها می پرسید كه چرا در این تیم هیچ بازیكنی از فولاد حضور ندارد و از استقلال دو نماینده حضور دارد. در شرایطی كه حضور این دو بازیكن در دیدار استقلال مقابل فولاد شاید نتیجه دیگری را رقم می زد. سئوالی كه سبب شد غلام زمان آبادی، سخنگوی فدراسیون فوتبال، با برنامه ۹۰ تماس بگیرد و اعتراض خویش را به گفته های مایلی كهن نشان دهد.
اعتراضی جدل آفرین كه در پایان اطلاعات جدیدی را برای ما به همراه داشت كه دانستیم: «زمان آبادی در «شمرون» (شمیران) مربیگری می كرده است.» و به همین دلیل اطلاعات كافی را درباره فوتبال دارد. بحث مایلی كهن و زمان آبادی هم دیدنی و جذاب بود و هم تلخ و ناامیدكننده، به ویژه هنگامی كه می دیدیم سخنگوی فدراسیون فوتبال بدون اینكه حرف مهم و تاثیرگذاری داشته باشد تنها به خاطر اینكه نقش خویش را ایفا كند با برنامه تماس گرفته است. او البته نقش خویش را هم خوب بازی نكرد. تنها نكته مهم این بود كه دانستیم او در شمیران مربیگری می كرده است و البته ندانستیم كه چرا از فولاد بازیكنی در تیم منتخب باشگاه ها حضور ندارد. دلیل سخنگوی فدراسیون بیشتر به شوخی شبیه بود، چرا كه به گفته خود مسئولان فدراسیون، تیم ملی هیچ ربطی به تیم منتخب باشگاه ها ندارد.
•••
در برنامه نود، البته چهره جدیدی از مایلی كهن ندیدیم، او مثل همیشه حرف های جنجالی بسیاری زد و البته برخلاف همیشه گفته های درستی هم به میان آورد و سئوالات مهمی پرسید. سئوالاتی كه بسیار مهم بود. اینك می توانیم ادعا كنیم كه مایلی كهن هم با كمی چرخش به ما پیوسته است: كه منتقد مربی تیم ملی هستیم، كه منتقد برخی از رفتارهای پروین هستیم، كه رفتار برانكو را در مقابل تیم ملی و منتقدانش صحیح نمی دانیم و برخی از جریانات فدراسیون فوتبال را نادرست می پنداریم. اینچنین مایلی كهن دوباره به فوتبال بازمی گردد، این بار با عقایدی تاثیرگذارتر.

منبع : باشگاه اندیشه