رونالدینهو، فرشتهٔ فوتبال با ساق‌های طلائی(۲)

برزیل با زحمت به مرحلهٔ یک‌چهارم نهائی رسید و فینال زودرسی را مقابل انگلستان برگزار کرد. انگلستان با گل اوون رویای قهرمانی را در سر می‌پروراند، اما رقص پای جادوئی رونالدینهو در ثانیه‌های پایانی نیمهٔ اول تعیین‌کنندهٔ کلیدی‌ترین صحنهٔ جام بود. پاس زیبای او ریوالدو را به گل رساند. با آغاز نیمهٔ دوم، رونالدینهو برزیل را به خاک و خون کشید! او با یک ضربهٔ آزاد و از زایوهٔ بعید، توپ را وارد دروازهٔ سیمن کرد. اشتباه دروازه‌بان حریف، نقش زیادی در وارد شدن توپ به دروازه ایفا نمود. برزیل با جادوی رونالدوی کوچک به نیمهٔ نهائی رسید. در نهایت تیم با قدرت‌نمائی اعجوبهٔ بزرگ خود بر جام زرین بوسه زد. جشن و شادمانی در بندر ”ریودو ژانیر“ برقرار گردید و او نیز مانند سایر بازیکنان از آفتاب جنوب نهایت بهره را می‌برد، غافل از اینکه مشهور شدن تاوان سنگینی به نام ”حاشیه‌های فراوان“ در پی دارد. اولین جرقه بلافاصله پس از آغاز فصل جدید باشگاهی زده شد.
یک رئیس بداخلاق و جوانی زیاده‌خواه
رئیس وقت پاری‌سن‌ژرمن پس از آنکه موفق به حفظ رونالدینهو در پایتخت شد، یک تقاضای عجیب مطرح نمود. کانال پلاس که حامی مالی باشگاه پاریس بود اعلام ورشکستگی نمود. مدیر تیم، اوضاع مالی را در خطر می‌دید. وی تصمیم گرفت از میزان حقوق بازیکنان خود بکاهد، حتی رونالدینهو هم شامل این قانون می‌شد، با این حال وی برخلاف همیشه عکس‌العمل مثبتی بروز نداد. رونالدینهو به حق و حقوق ادا نشدهٔ خود اعتراض می‌کرد. دامنهٔ درگیری‌های او و رئیس پاری‌سن‌ژرمن به مطبوعات کشیده شد. این مسئله تا میانه‌های فصل روی بازی وی اثرگذار نبود، اما در ادامهٔ راه مشکل‌ساز شد. ”لوئیز فرناندز“ که با تک‌محوری رونالدینهو وضعیت بازیکنان محبوب خود را در خطر می‌دید، به دستور رئیس، رونالدینهو را با روی نیمکت نشانده یا در پست غیرتخصصی به بازی می‌فرستاد. رونالدوی کوچک برای اولین و آخرین‌بار در دام حاشیه افتاده بود. مصاحبه‌های داغ وی در مطبوعات فرانسه ادامه داشت، ولی فشار اصلی از نقطهٔ دیگری وارد شد. هواداران پاری‌سن‌ژرمن به شدت رونالدینهو را دوست داشتند. بر اثر درخواست‌های مکرر آنها بود که جوان برزیلی در بازی حیثیتی فصل، مقابل المپیک مارسی در ترکیب قرار گرفت. پاریسی‌ها ۲۰ سالی بود که در ”ولودروم“ پیروز نشده بودند، اما با جادوی جادوگر این انتظار به سر آمد. او ۲ گل زد و یک پاس گل داد تا همانند بازی رفت مؤثرترین بازیکن زمین باشد. حالا هیچ‌کس نمی‌توانست رونالدینهو را انکار کند. او همه‌جانبه حمایت می‌شد، اما اعلام کرد که در پایان فصل پاریس را ترک می‌کند. رونالدینهو چند سال بعد اعلام کرد که تنها به این دلیل از پاری‌سن‌ژرمن جدا شد که رؤسای پایتخت‌نشین را گوشمالی دهد! او تصمیم هوشمندانه‌ای اتخاذ کرد.درست موقعی که ”پارک دوپرنس“ تک ستارهٔ خود را ستایش می‌کردو رؤسا به اشتباه خود اعتراف می‌کردند، وی بر سر ماندن و نماندن چانه می‌زد. سرانجام تابستان سرنوشت فرا رسید. سران پاریسی بار دیگر مخالفت خود را با جدائی شعبده‌باز برزیلی اعلام کردند، اما پیشنهاد مطلوب بارسلونائی‌ها می‌توانست باری از دوش باشگاه بردارد. عاقبت روز ۱۹ ژوئیه تیم اهل کاتالونیا با مبلغ ۳۰ میلیون پوند الماس گرانقیمتی را خریداری نمود. رونالدینهو از همان روز اول با حرکات عجیب و غریب همراه توپ و اشاره‌های دست، محبوب هواداران بارسلونا شد. این علاقه با جملهٔ وی مبنی بر علاقهٔ دیرینه به بارسلونا بیشتر شد. با توجه به موفقیت‌های اخیر باشگاه، رونالدینهو را یک جریان‌ساز بزرگ می‌دانند. او در مقطعی به بارسلونا پیوست که در پایتخت به جهت حضور دیوید بکهام غوغائی برپا بود. تنها، زمان، اثبات‌گر برتری یکی از این ۲ انتقال بود. مرد برزیلی در نیم‌فصل اول حضور در کاتالان اوضاع ناخوشایندی را تجربه کرد. مصدومیت، او را به یک نیمکت‌نشین تبدیل کرده بود. شکست نقشه‌های لاپورتا رئیس جدید بارسلونا و رونالدینهو قطعی به‌نظر می‌رسید. برزیلی خوش‌تکنیک پیشنهاد بالاتر منچستر یونایتد را رد کرده بود و فقط به خاطر علایق خود حاضر به پوشیدن پیراهن بارسا شده بود. لاپورتا نیز به او چشم امید داشت. وی در اولین وعده قبل از انتخابات شکست خورده و رونالدینهو را برای برابر شدن با رئال مادرید به خدمت گرفته بود، اما هافبک تهاجمی جدید بارسا جواب این اعتماد را یک‌جا در نیم‌فصل دوم ارائه کرد. با بازی فوق‌العاده و پاس‌های بی‌مانند او بارسا رتبهٔ دهم تا دوم را در یک چشم به‌ هم زدن پیمود. او نطفهٔ قهرمانی بارسا را پس از ۴ سال قحطی جام، تشکیل داد. رونالدینهو به یک افتخار بزرگ دیگر نیز دسترسی پیدا کرد. وی به پاس بازی‌های درخشان عنوان مرد سال فوتبال جهان را به‌دست آورد.
روز ۲۰ دسامبر سال ۲۰۰۴ زمانی بود که که شوچنکو و آنری نظاره‌گر انتخاب برد برتر فوتبال جهان شدند. وی در گفتگوئی که پس از انتخاب به‌عنوان برترین بازیکن جهان انجام داد، فراز و نشیب‌های زندگی خود را به یاد آورد.
رونالدینهو گفت: ”من در نوجوانی برای گذران زندگی مجبور به کار در یک کلوپ شبانه بودم. ۲ سال پیش مقابل انگلستان از فاصلهٔ ۳۵ متری یک گل زیبا زدم، اما در هیچ‌یک از این ۲ تصویر تفاوتی نمی‌بینیم. رونالدینهو، همیشه رونالدینهو باقی خواهد ماند. از آغاز سال ۲۰۰۵ تکامل رونالدینهو بیشتر نیز شد. او قلب تپندهٔ بارسا برای قهرمانی لالیگا بود. گلی که رونالدینهو در لیگ قهرمانان وارد دروازهٔ چلسی کرد، جزو صحنه‌های ماندگار تاریخ فوتبال باقی خواهد ماند. او با یک رقص پا که برای اروپائی‌ها نامأنوس است، مدافعان حریف را از گردونه خارج کرد و سپس با یک ضربهٔ آزاد خشک اما پرقدرت تور دروازه را به لرزه درآورد. مشابه چنین گلی را ۲بار در لالیگا تکرار کرد، اما آخرین پرده از قصهٔ وی کمکی به قهرمانی بارسلونا بود. با توجه به آمار موجود، او بیشترین سهم را از این فتح داشته است. ستارهٔ درخشان فوتبال برزیل ساق‌هائی از طلا دارد. او یک فرشتهٔ فوتبالی است که از آسمان هبوط کرده و برای فوتبال در بند کشیده شدهٔ عصر جدید، پیغام آزادی دارد.
نظر بزرگان فوتبال راجع‌به رونالدینهو
بازیکن کلیدی آبی و اناری‌ها خارج از کاتالان هم محبوبیت فراوانی دارد. یکی از کسانی که او را مورد ستایش دائمی قرار می‌دهدرونالدو است. مریخی رئال که در تیم ملی همراه با رونالدینهو زوج مخوفی را تشکیل می‌دهند، ادعا می‌کند به خوبی بازیکن بارسلونا را می‌شناسد. رونالدو در مورد دوست خود گفت: ”به‌نظرم او یکی از تکنیکی‌ترین بازیکنان یک دههٔ گذشتهٔ فوتبال جهان است. وی در زمین بازی جنب‌وجوش زیادی دارد. باید اعتراف کنم بازی مقابل وی یکی از سخت‌ترین کارها است. رونالدینهو با آنکه در زمین تلاش مضاعفی می‌کند، اما هرگز حتی یک‌درصد انرژی خود را بیهوده تلف نمی‌کند. چنین بازیکنانی در دنیای امروز فوتبال بسیار کمیاب هستند. ما با یکدیگر خاطرات خوبی را پشت سر گذاشتیم،فقط آرزو می‌کردم ای کاش وی به‌جای بارسلونا به تیم ما ملحق می‌شد. او استحقاق انتخاب به‌عنوان مرد اول فوتبال جهان را داشت. برای رونالدینهو در ادامهٔ راه آرزوی موفقیت می‌کنم.“
حالا نوبت به کارلوس آلبرتو پری‌یرا سرمربی فعلی تیم ملی برزیل می‌رسد: ما در مورد یکی از بهترین بازیکنان تمام ادوار فوتبال برزیل صحبت می‌کنیم. رونالدینهو سرعت فوق‌العاده‌ای دارد. در کورس‌ها موفق است. از لحاظ قدرت بدنی کمبودی ندارد و تکنیک او در سطح جهان رقیب ندارد. او رهبر آیندهٔ فوتبال برزیل خواهد بود. به او توصیه می‌کنم از خود مواظبت کند. رقابت‌های لالیگا بهترین مکان برای بروز استعدادهای او است. شاید اگر وی به انگلستان یا ایتالیا می‌رفت، در دام مدافعان خشن چندان دوام نمی‌آورد. سلامتی رونالدینهو برای من از اهمیت زیادی برخوردار است، چرا که قصد دارم با کمک وی سال‌های سال یک برزیل موفق و شکست‌ناپذیر را رهبری کنم.
الگوهای رونالدینهو
در میان نسل‌های پیش فوتبال برزیل، رونالدینهو دلبستهٔ سبک بازی روماریو بود. اعجوبهٔ سیه‌چردهٔ فوتبال برزیل یک دههٔ قبل از رونالدینهو در بارسلونا به جام‌های مختلف بوسه می‌زد. رونالدینهو این ستاره را فراموش نکرده است.
وی گفت: ”هنرنمائی‌های روماریو هیچ‌گاه از ذهنم خارج نمی‌شود. او یک تنه تیم ملی برزیل را به قهرمانی جام جهانی ۱۹۹۴ رهنمون کرد. بدون شک روماریو پس از سلطان ”پله“ برترین بازیکن تاریخ برزیل است. روماریو همیشه الگوی بزرگ من باقی خواهد ماند. ریوالدو، دیگر اسطورهٔ رونالدینهو است. مردی که از دیدگاه هم‌وطن او یک بدشناس واقعی است: ”برای ریوالدو متأسفم. او بی‌نظیرترین بازیکن بین هم‌نسل‌های خود بود. شاید ریوالدو در انتخاب تیم خود عجله کرد. فوتبال ایتالیا جای مناسبی برای فوتبالیست‌های تکنیکی نیست. امیدوارم او در سال‌های پایانی دوران بازیگری به سطح اول فوتبال اروپا بازگردد. در ریوالدو خلاقیت‌هائی دیده می‌شود که حتی در سن ۵۰ سالگی نیز امکان بروز خواهد داشت! المپیاکوس هرگز جایگاه مناسبی برای این فوتبالیست بزرگ نیست.“

منبع : اخبار و فن‌آوری اطلاعات