جمعه, ۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 26 April, 2024
مجله ویستا
باتیک پارچه های کلاقهای اسکو
سابقه تاریخی باتیك
هنر باتیك در ایران به «كلاقهیی» شهرت دارد و منطقهی اسكوی آذربایجان مركز عمدهی تولید آن است. در گذشته تزئین پارچه به وسیلهی هنر باتیك با وسائل ابتدائی و سادهیی مانند انواع مهرها و قالب ها انجام میشد و تولید كنندگان اینگونه پارچهها به كمك رنگهای گیاهی البسه و سایر وسایل پارچهیی را تزئین میكردند.
بعدها وقتی بشر به فكر استفاده از رنگ آمیزی پارچه افتاد رنگرزان معمولاً بخشهایی از پارچه را گره میزدند یا به شكل خاصی میدوختند تا رنگ در آنها نفوذ نكند و پس از زنگ آمیزی، وقتی گرهها و یا نقاط دوخته شده باز میشد قسمتهای رنگ نگرفته به شكل نقوش نگاتیو ( نسبت به رنگ زمینه) باقی مانده و نوعی نقش و نگار به حساب میآمد.
با كشف مادهیی گیاهی كه مانع نفوذ رنگ در الیاف پارچه میشد، قبایل بدوی اندونزی از آن بعنوان مایعی برای پوشاندن بعضی از قسمتهای پارچه استفاده نمودند و با تكمیل این روش در اندونزی و سرایت آن به سایر نقاط جهان، زیر بنای شكل كنونی باتیك ریخته شد.
چاپ قالبی
این نوع چاپ ابتدا در چین و هندوستان ابداع شد و سپس به سایر نقاط جهان راه یافت و از قرن یازدهم به بعد گروهی از صنعتگران ایرانی نیز به آموختن آن پرداختند و حاصل كارشان پارچه های قلمكاری است كه امروزه نیز تولیدش به گونه یی دیگر در اصفهان و دامغان دایر است.
شیوه ی استفاده از مهر بعدها در چاپ باتیك نیز مورد توجه قرار گرفت و هنرمندان متعددی با گرایش به این روش توانستند به وجود آورنده ی آثار برجسته یی باشند و ابداعات تازه یی از خود برجای گذارند.
مادهی گیاهی فوق الذكر كه از حل كردن برگ موز در سود – سودآور به دست میآمد مایع چسبندهیی بود كه پس از اختلاط با ماسهی نرم یا خاك رس مورد استفاده قرار میگرفت و هنرمندان وسیله ی قلم یا سایر ابزار به نقاشی پارچه با آن میپرداختند و سپس پارچه را رنگ آمیزی نموده و شستشو میدادند.
به این ترتیب نقاطی كه رنگ در آن نفوذ نكرده بود سفید باقی میماند و پارچه نقوش سفیدی در متن رنگین به خود میگرفت و با تكرار این عمل امكان استفاده از رنگهای متنوع و متعدد وجود داشت.
در روش استفاده از صمغ و موم كه بعد از چندی جایگزین شیوه ی قبلی گردید، ابتدا دو طرف پارچه با صمغ و موم پوشانده میشود و سپس نقوش مورد نظر بر روی موم تراشیده میشود و سپس پارچه رنگ آمیزی میگردد و چنانچه ایجاد نقوش با چند رنگ مورد نظر تولید كننده باشد مجدداً قسمتهای دیگری از سطوح موم اندود را تراشیده و در عوض نقاط تراشیده شده ی قبلی را موم میگیرند تا هنگام رنگ آمیزی دوباره رنگ جدید در آن نفوذ نكند.
ذكر این نكته قابل تأمل است كه در طریقه ی كار با موم حتماً باید از رنگهای سرد استفاده به عمل آید تا حرارت باعث ذوب موم و ادغام رنگها نگردد.
ناشر:پایگاه اطلاع رسانی بنیاد اندیشه اسلامی
هنر باتیك در ایران به «كلاقهیی» شهرت دارد و منطقهی اسكوی آذربایجان مركز عمدهی تولید آن است. در گذشته تزئین پارچه به وسیلهی هنر باتیك با وسائل ابتدائی و سادهیی مانند انواع مهرها و قالب ها انجام میشد و تولید كنندگان اینگونه پارچهها به كمك رنگهای گیاهی البسه و سایر وسایل پارچهیی را تزئین میكردند.
بعدها وقتی بشر به فكر استفاده از رنگ آمیزی پارچه افتاد رنگرزان معمولاً بخشهایی از پارچه را گره میزدند یا به شكل خاصی میدوختند تا رنگ در آنها نفوذ نكند و پس از زنگ آمیزی، وقتی گرهها و یا نقاط دوخته شده باز میشد قسمتهای رنگ نگرفته به شكل نقوش نگاتیو ( نسبت به رنگ زمینه) باقی مانده و نوعی نقش و نگار به حساب میآمد.
با كشف مادهیی گیاهی كه مانع نفوذ رنگ در الیاف پارچه میشد، قبایل بدوی اندونزی از آن بعنوان مایعی برای پوشاندن بعضی از قسمتهای پارچه استفاده نمودند و با تكمیل این روش در اندونزی و سرایت آن به سایر نقاط جهان، زیر بنای شكل كنونی باتیك ریخته شد.
چاپ قالبی
این نوع چاپ ابتدا در چین و هندوستان ابداع شد و سپس به سایر نقاط جهان راه یافت و از قرن یازدهم به بعد گروهی از صنعتگران ایرانی نیز به آموختن آن پرداختند و حاصل كارشان پارچه های قلمكاری است كه امروزه نیز تولیدش به گونه یی دیگر در اصفهان و دامغان دایر است.
شیوه ی استفاده از مهر بعدها در چاپ باتیك نیز مورد توجه قرار گرفت و هنرمندان متعددی با گرایش به این روش توانستند به وجود آورنده ی آثار برجسته یی باشند و ابداعات تازه یی از خود برجای گذارند.
مادهی گیاهی فوق الذكر كه از حل كردن برگ موز در سود – سودآور به دست میآمد مایع چسبندهیی بود كه پس از اختلاط با ماسهی نرم یا خاك رس مورد استفاده قرار میگرفت و هنرمندان وسیله ی قلم یا سایر ابزار به نقاشی پارچه با آن میپرداختند و سپس پارچه را رنگ آمیزی نموده و شستشو میدادند.
به این ترتیب نقاطی كه رنگ در آن نفوذ نكرده بود سفید باقی میماند و پارچه نقوش سفیدی در متن رنگین به خود میگرفت و با تكرار این عمل امكان استفاده از رنگهای متنوع و متعدد وجود داشت.
در روش استفاده از صمغ و موم كه بعد از چندی جایگزین شیوه ی قبلی گردید، ابتدا دو طرف پارچه با صمغ و موم پوشانده میشود و سپس نقوش مورد نظر بر روی موم تراشیده میشود و سپس پارچه رنگ آمیزی میگردد و چنانچه ایجاد نقوش با چند رنگ مورد نظر تولید كننده باشد مجدداً قسمتهای دیگری از سطوح موم اندود را تراشیده و در عوض نقاط تراشیده شده ی قبلی را موم میگیرند تا هنگام رنگ آمیزی دوباره رنگ جدید در آن نفوذ نكند.
ذكر این نكته قابل تأمل است كه در طریقه ی كار با موم حتماً باید از رنگهای سرد استفاده به عمل آید تا حرارت باعث ذوب موم و ادغام رنگها نگردد.
ناشر:پایگاه اطلاع رسانی بنیاد اندیشه اسلامی
منبع : مرکز علمی و پژوهشی فرش ایران
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
طالبان رئیسی ابراهیم رئیسی توماج صالحی حجاب گشت ارشاد سریلانکا رهبر انقلاب کارگران پاکستان مجلس شورای اسلامی دولت
آتش سوزی کنکور سیل هواشناسی تهران سازمان سنجش شهرداری تهران پلیس سلامت فراجا قتل زنان
قیمت خودرو خودرو بازنشستگان قیمت دلار دلار قیمت طلا بازار خودرو ایران خودرو بانک مرکزی ارز قیمت سکه مسکن
هوش مصنوعی مهران مدیری تلویزیون فیلم سحر دولتشاهی سینمای ایران کتاب بازیگر تئاتر شعر سینما
کنکور ۱۴۰۳
اسرائیل غزه آمریکا رژیم صهیونیستی فلسطین جنگ غزه روسیه حماس اوکراین طوفان الاقصی اتحادیه اروپا ترکیه
فوتبال پرسپولیس استقلال بارسلونا بازی ژاوی باشگاه استقلال باشگاه پرسپولیس فوتسال تراکتور لیگ برتر انگلیس تیم ملی فوتسال ایران
تیک تاک همراه اول بنیاد ملی نخبگان فیلترینگ ناسا وزیر ارتباطات تبلیغات اپل نخبگان
مالاریا سلامت روان کاهش وزن استرس داروخانه پیری دوش گرفتن