ویتامین E

تحقیقات نشان می دهد كه ویتامین «ای» در مقابل بسیاری از بیماری ها به بدن كمك می كند و سلول ها را از انواع مشخصی از آسیب ها حفظ كرده، طول عمر آنها را افزایش می دهد. این خاصیت ویتامین «ای» در طول زمان باعث كند شدن آسیب سلولی میشود كه به طور طبیعی با افزایش سن اتفاق می افتد.
موارد استفاده
ویتامین «ای» بدن را در مقابل بعضی از اختلالات حفظ می كند و به درمان بعضی دیگر از بیماری ها كمك می كند.
در زیر لیستی از این بیماریها آورده شده است.
* سرطان. ویتامین "ای" نقش مهمی در درمان در بسیاری از سرطان ها از جمله سرطان پوست، دهان و گلو، معده، رودهٔ بزرگ پستان و غذه پروستات ایفا
می كند. همچنین خطر ابتلا به سرطان های ریه، مری و دهانهٔ رحم را كاهش می دهد به نظر می رسد ویتامین «ای» از طریق پیام های كنترلی اكسیژن مانع از رشد سلولهای طبیعی بدن را در مقابل اثرات شیمی درمانی حفظ می كند، اما سلولهای سرطانی زخم پذیر را باقی می گذارد.
* حملات و سكته های قلبی. تحقیقات نشان می دهد كه ویتامین «ای» مانع از انسداد شریان ها توسط «كلسترول تبدیل شده به فرم خطرناك»» میشود. هم چنین ویتامین «ای»» یك صد انعقاد قوی است كه به جریان راحت تر خون در شریان هایی كه دارای پلاكهای چربی چسبیده به دیواره هستند كمك می كند.
* بیماریهای سیستم ایمنی. این بیماریها دفاع بدن را در مقابل بیماری كاهش می دهد، اما ویتامین «ای» سطح ایمنی بدن را در مقابل آنها بالا می برد.
* بیماریهای وابسته به سن. ویتامین های «ای» از پیشرفت بعضی از بیماریها مانند بیماری آلزایمر كه باعث كاهش قدرت ذهنی و فیزیكی میشود، جلوگیری می كند.
* آب مروارید و دژنراسیون ماكولر. ویتامین «ای» می تواند با این بیماریها كه باعث كاهش دید و كوری میشود، مقابله كند.
* دیابت. ویتامین «ای» خطر بیماری قلبی را كه افراد مبتلا به دیابت كاهش می دهد.

ویتامین «ای» همچنین در موارد زیر كمك كننده است.
* كند كردن پدیدهٔ پیری سلول ها و بافتها.
* تقویت فرد در مقابل آلوده كننده های محیط.
* نگهداری و سلامت سلولهای قرمز خون و مقابله با كم خونی.
* درمان اختلالات وابسته به «چربیهای بدهضم».
* مؤثر در درمان بیشتر بیماریهای پوستی.
* كمك به بهبود سریعتر زخم ها.
* كمك به درمان اختلالات تولید مثل.
* كاهش ناراحتی های قبل از شروع قاعدگی.
* كاهش علایم و نشانه های لوپوس

منابع غذایی
غذاهایی كه شامل میزان قابل توجهی از ویتامین «ای» هستند عبارت است از: آجیل (شامل بادام، فندق، و گردو)، تخم آفتابگردان، روغن ذرت، مارگارین، مایونز، روغن سبزیجات فشرده شده خنك،‌ شامل ذرت، گل آفتابگردان، سویا، دانهٔ پنبه، كانولا، و سبوس گندم (غنی ترین منبع)، اسفناج و كلم پیچ، سیب زمینی و تمیس.

اشكال دیگر
شما می توانید فرآورده های طبیعی یا مصنوعی (ساختگی) ویتامین "ای" را انتخاب كنید. پزشك معالج شما معمولاً شكل طبیعی آن را توصیه می كند (دی- آلفا- توكوفرول). شكل ساختگی آن دل-آلفا- توكوفرول نامیده میشود.
ویتامین «ای» به صورت كپسول، قرص و ژل نرم در اختیار است و به میزان های ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰، ۵۰۰، ۶۰۰ و ۱۰۰۰ موجود است.
برای افرادی كه در هضم چربیها مشكل دارند ویتامین «ای سوكسینات» ("dry-E") بهتر است.

نحوهٔ ‌مصرف
ویتامین «ای» معمولاً غیرسمی است. میزان زیاد آن (خیلی بیشتر از ۱۲۰۰ واحد روزانه) می تواند باعث تهوع، نفخ، اسهال و طپش شود.
در صورتی كه فشارخون دارید و یا اینكه از رقیق كننده های خون نظیر كومادین یا وارفارین استفاده می كنید قبل از مصرف ویتامین «ای» با پزشكتان مشورت كنید.

تداخل های احتمالی
تداخلات ممكن در مورد ویتامین «ای» شامل موارد زیر است:
* مانع از جذب ویتامین «كا» (كه به انعقاد خون كمك می كند) میشود.
* باعث افزایش خطر خونریزی غیرطبیعی در افرادی كه ضد انعقاد مصرف می كنند، میشود.
* با مصرف مكمل های آهن، از بین
می رود و در صورت مصرف كلسترامین و كلستی پول جذب آن كاهش می یابد.
* استفادهٔ بدن از ذخیره های ویتامین «آ» را افزایش می دهد، افزایش جذب ویتامین «ای» می تواند ذخیره های ویتامین «آ» بدن را كاهش دهد.
* افزایش جذب در صورت همراهی با سلنیوم (یك عنصر كمیاب موجود در غذاها).
* كاهش جذب در صورت مصرف زیاد الكل.

منبع : پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران